Brak produktów
Wydawcy
GOLDKORN WŁODEK
978-83-8191-319-5
Nowy
13 egz.
Dziecko w śniegu to traktat o pamięci, o prawdzie, o doświadczeniu zła, o przetrwaniu.
23,73 zł
34,90 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką
-32%
Autor | GOLDKORN WŁODEK |
Rok wydania | 2021 |
Ilość stron | 256 |
Szerokość (mm) | 125 |
Wysokość (mm) | 205 |
Grzbiet (mm) | 20 |
Wymiary | 125 x 205 x 20 mm |
Oprawa | miękka ze skrzydełkami |
Wydawca | CZARNE |
Dzieciństwo spędził w Katowicach. Mieszkał w domu opuszczonym przez Niemców. W przestronnych jasnych pokojach stały meble w stylu biedermeier. Przymocowane były do nich tabliczki z ciemnego metalu z napisem „Własność Trzeciej Rzeszy” i swastyką. Swastyki stały się codziennością, oswojoną częścią jego dziecięcego imaginarium. Jako mały chłopiec bawił się z kolegami „w Auschwitz”.
Włodek Goldkorn – Żyd, Polak, ceniony włoski publicysta – podobnie jak wiele innych dzieci osób ocalałych z Holokaustu całe życie spędził w cieniu Zagłady, wśród strzępków opowieści, fragmentów wspomnień. Jego ciocia Nachcia poszła do komory gazowej z córeczką na rękach. „To nie jest świat godzien tego, żeby na nim żyć” – powiedziała, choć mogła oddać dziecko i uniknąć śmierci. Jego ciocia Chajtełe, uciekając przed Niemcami, porzuciła niemowlę w śniegu. Przeżyła. Tego, kto przetrwał Zagładę, nie można sądzić ludzką miarą, pisze Goldkorn.
Prawda o Zagładzie leży w wielości narracji, w niepewności wspomnień, w niedomówieniach. Jest opowieścią świadków, ale też katów. Dziecko w śniegu to traktat o pamięci, o prawdzie, o doświadczeniu zła, o przetrwaniu.
Włodek Goldkorn (ur. 1952) – wieloletni redaktor działu kultury tygodnika „L’Espresso”. Z Polski, kraju swojego urodzenia, wyemigrował w 1968 roku. Zajmuje się tematyką żydowską i historią Europy Środkowo-Wschodniej. Autor książek Dziecko w śniegu, Osioł Mesjasza oraz La scelta di Abramo. Identità ebraiche e postmodernità. Współautor książek Strażnik. Marek Edelman opowiada oraz Civiltà dell’Europa Orientale e del Mediterraneo. Za Dziecko w śniegu otrzymał Nagrodę Asti d’Appello, był nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz znalazł się w finale nagrody Premio Sila ’49.
Trzeba i należy opowiadać niewypowiedziane. […] Szoa – mówi Goldkorn – jest tylko pustką. Próby wypełniania jej rzekomymi pozytywnymi znaczeniami czy przesłaniem nadziei są gorsze od udręki: to brak zrozumienia, jak bardzo Zło zakorzenione jest w każdym z nas. Opowieść o tym, co się wydarzyło, jest nie tylko świadectwem, wymierzonym przeciwko tym, którzy chcieliby ukryć i wymazać zbrodnie, ale również bolesną próbą ukazania wywrotowej natury Zła, w nadziei, jak mówił Primo Levi, że nauczymy się je rozpoznawać, kiedy znów się pojawi.
Goldkorn bez litości pracuje nad pamięcią, z wielkim trudem wydobywając ją z siebie, walcząc z nią, ale ostatecznie sprawiając, że ożywa. Odwołuje się do pamięci, która pod wieloma względami jest wyobrażeniem.
Francesco M. Cataluccio
Na razie nie dodano żadnej recenzji.