Donikąd

Na początku była mapa. Jej kolory, linie, wzory intrygowały i nęciły. Można było przez nią patrzeć jak przez okno, zobaczyć daleki świat. Czytać ją jak najwspanialszą przygodową książkę. Potem były podróże wyobrażone, wytyczanie nowych szlaków długopisem w atlasie. W końcu Michał Milczarek spakował plecak i wyruszył w drogę.

Donikąd to opowieść o wyprawach na końce świata: Kamczatkę, Kołymę, do Workuty, Ewenkii, Norylska. To zapiski z miejsc, w których byt graniczy z nicością. To obsesyjna wędrówka na wschód przez śnieg, kości i pustą przestrzeń w poszukiwaniu kresu mapy i kresu rzeczywistości.

Łatwo się zmilczarczyć. Wmilczarcza ta książka strasznie, wkręca, wciąga, rozśmiesza i porusza. No i zachwyca, bo oto wmilczarcza się tym literackim debiutem Milczarek od razu na najwyższą półkę polskiej prozy. A gdy przeczytacie, to zrozumiecie, czemu się wmilczarcza. I dlaczego akurat wmilczarcza. Słowem: dobrze, że jest Milczarek.
Ziemowit Szczerek