Szczęśliwa hańba Lieto disonore Wybór wierszy Poesie scelte

Wiersze zamieszczone w tym tomiku, cechuje piękne brzmienie i precyzyjne znaczenie słów, są głęboko naznaczone odczuciami i emocjami, które wynoszą na wyżyny sens i pragnienie życia. Jeden z najpiękniejszych i najbardziej znaczących wierszy Penny, doskonale aktualny w krytycznych czasach, jakie właśnie przeżywamy, mówi nam, że: życie… to pamięć o smutnym przebudzeniu. I właśnie w tej wartości wiersza wyraża się funkcja poezji jako katharsis: dać sygnał do buntu i do nadziei, z odwagą stawić czoło nowym wyzwaniom związanym z lękami i obawami, jakie ogarnęły wszystkie aspekty życia społecznego, włączając w to kreatywność w dziedzinie kultury, doznającej ograniczenia energii twórczych.

W wierszach Penny znajdziemy pociechę, gdyż jego słowa porwą nas w wir zachłannych poszukiwań sensu naszego istnienia i odkrywania hedonistycznych energii, które tkwią w każdym z nas. Niewątpliwie w przygnębiającej sytuacji, w jakiej się teraz znajdujemy, poezja skłoni nas do głębszej refleksji, a także pozwoli dostrzec drogę wyjścia w poszukiwaniu szczęścia.
Ugo Rufino

Sandro Penna (1906–1977) – poeta włoski urodzony w Perugii. Mając 23 lata przeniósł się do Rzymu, z którym pozostał związany do śmierci.  Pierwsze wiersze wysłał w 1929 r. do Umberto Saby, którego przychylność spowodowała zainteresowanie poetą wśród intelektualistów najpierw w Trieście, a po debiucie na łamach czasopisma „Italia Letteraria’’ (20 listopada 1932) również w innych ośrodkach Włoch. W 1939 r. ukazał się pierwszy zbiór jego liryków Poesie (Wiersze).
W latach 50-tych ukazało się kilka tomików jego wierszy a w 1970 r. nowe wydanie dzieł zebranych Poesie. Kilka miesięcy przed śmiercią  poety wydano tom Stranezze (Dziwność), za który został nagrodzony Premio Bagutta.
Poeta nigdy nie związał się z żadnym ugrupowaniem ani pismem literackim. Nigdy nie podjął długotrwałej pracy. Skazany, ze względu na swoją orientację seksualną – otwarcie przyznawał się do swojego homoseksualizmu – na oddalenie ze społeczeństwem, zmarł w opuszczeniu i biedzie w styczniu 1977 roku.