Używamy plików cookies m.in. w celach: świadczenia usług, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. | Zamknij |
Wydawcy
"To najbardziej poruszająca powieść Shteyngarta, Czechow i Boccaccio zreinterpretowani w Ameryce czasów pandemii, mocna historia o końcu naszej epoki." Salman Rushdie
Herve Le Tellier - autor powieści, sztuk teatralnych, opowiadań i wierszy. Za powieść "Anomalia" otrzymał w 2020 roku Nagrodę Goncourtów
"Catherine Nixey napisała śmiałą, olśniewającą i prowokacyjną książkę, która podaje w wątpliwość przyjęte wyobrażenia na temat wczesnego chrześcijaństwa" Peter Frankopan
Bohdan Pniewski był najbardziej wpływowym architektem w Polsce XX wieku
Marie NDiaye - uznawana jest za jedną z najważniejszych współczesnych francuskich pisarek
Yossi Granowski - pisarz, redaktor i wydawca; działacz społeczny
Architektura i wojna w Tel Awiwie i Jafie
Znakomity debiut prozatorski cenionej poetki. Wielka pochwała swobody twórczej i wyobraźni, a zarazem manifest kobiecej siły i niezależności.
Powieść wyróżniona Nagrodą Krakowa Miasta Literatury UNESCO 2022.
Błyskotliwa satyra na trybalizm i polityki tożsamościowe. Autor – miejscami jadąc po bandzie – drąży konflikty wywoływane przez napięcia między tym, kim się czujemy i jesteśmy, a tym, jakimi inni chcą nas widzieć. Czym właściwie jest spuścizna rodzinna i społeczna? – pyta Shalom Auslander. – Jak bardzo determinuje nasze życie?
Czy naukowcy dążą do poznania świata? Z pewnością tak, ale na tej drodze czeka ich tyle przeszkód i pułapek, że cel rzadko zostaje osiągnięty. Prawda naukowa budzi ogromne emocje, i to nie zawsze zdrowe.
Bella, ciao to powieść – można rzec – prorocza; dzieje się bowiem pod koniec wojny (drugiej? trzeciej? każdej?), na gruzach zrujnowanego świata, w chwili gdy wycofują się armie, zdemobilizowani żołnierze gwałcą i rabują, dzieci chowają się w lesie, ludzie z głodu żywią się ludzkim mięsem, uchodźcy i maruderzy próbują odnaleźć sens wśród szerzącego się chaosu.
Nowa książka Andresa Barby, znanego z powieści "Małe rączki" i "Świetlista republika". Brawurowa quasi-biografia jednego z wielkich budowniczych Nowego Jorku, Rafaela Guastavina, i jego syna, także Rafaela Guastavina, w której wszystko jest prawdopodobne, ale nic pewne.
"Proroctwo, wedle którego człowiek ma panować nad "wszelką ziemią, oraz nad wszelkim płazem, co pełza po ziemi", wypełniło się. Wybierz dowolny obszar, a usłyszysz tę samą historię..."(fragment)
Śmierć Viveka Ojiego autorstwa Akwaeke Emezi, osoby piszącej pochodzącej z Nigerii, konstrukcją przywodzi na myśl Kronikę zapowiedzianej śmierci Gabriela Garcii Marqueza. Emezi opowiada losy nieheteronormatywnego chłopaka dorastającego w nigeryjskim miasteczku, gdzie kwestia identyfikacji płciowej jest tabuizowana.
Skąd wziął się najokrutniejszy gang świata Mara Salvatrucha 13
Słynny niemiecki historyk dokonuje przenikliwej analizy ogólnoeuropejskiej wrogości wobec Żydów.
Quality Time to pierwsza powieść reżysera teatralnego – Jurka Sawki, który w 1969 roku wyemigrował do Sztokholmu, gdzie mieszka do dziś. W tej pełnej ironii, melancholii i czarnego humoru autofikcji przeszłość w Polsce oświetla teraźniejszość w Szwecji i na odwrót.
Wyzwolenie ludzi z niepełnosprawnością i zwierząt
Wypiór to historia o parze znerwicowanych, wielkomiejskich trzydziestolatków, którym sypie się związek. Opowiedziana z humorem i epickim realizmem, jest zarazem opowieścią niesamowitą, gdyż jedną z głównych ról gra tu przeistoczony w wampira Adam Mickiewicz.
Zawada opowiada o największym tabu współczesności: pieniądzach. Wydatki to opowieść o tym, że w kapitalizmie są one ukrytym lub jawnym motywem każdej ludzkiej aktywności.
Fiona MacCarthy kreśli fascynujący portret artysty, którego architektoniczne wizje znacznie wyprzedzały epokę, w jakiej przyszło mu żyć. Gropius zdawał sobie sprawę, że czasy feudalnego społeczeństwa się kończą: od początku swojej działalności podkreślał konieczność zerwania ze „sztuką salonową”.
Historia Polski bez martyrologii
"To nie jest pochwała prostytucji. Jeśli w ogóle, to jest to pochwała Domu i pracujących w nim kobiet, pochwała życzliwości. Za mało powstaje książek na temat troski, jaką ludzie otaczają swoich bliźnich."
Przywiązania to historia długiej i bolesnej drogi wychodzenia ze znanego modelu histerycznej, dusznej kobiecości. Żyjąca z pisania Gornick, bezdzietna i rozwódka, faktycznie jest stworzeniem, które w latach czterdziestych w Bronksie nie istniało, ale czy udało jej się znaleźć swoje miejsce? Czy nam wszystkim to się już udało?
Dwa razy czerwiec to próba rozliczenia się z czasami brutalnego reżimu, próba inna niż wszystkie, gdyż nie ma tu łatwego podziału na „katów” i „ofiary” – Kohan w sposób bezlitosny odsłania uwikłanie zwykłych obywateli w mechanizmy systemowego bestialstwa.
To historia o niekończącym się wyzysku boliwijskiej ludności, a zarazem oskarżenie rzucone światu, który prowadzi łupieżczą politykę wobec Południa lub w najlepszym razie odwraca wzrok od dramatu jego mieszkańców.
Ginzburg bez wątpienia jest nauczycielką precyzji – żadne zdanie, żadne słowo nie są u niej przypadkowe – i mistrzynią uważnego spojrzenia; świata przedstawionego nie zabarwiają u niej odautorskie interpretacje, budują go obrazy, wypowiedzi postaci, sama konstrukcja książki. Jej język jest ostry jak brzytwa, ale jest to język opisu – nie oceny.
Historia dziewczynki, która po nagłej śmierci rodziców trafia do domu dziecka. Barba z jednej strony penetruje doświadczenie dziecięcej traumy, z drugiej opisuje, jak w zderzeniu z osobą, która wie, czym jest utrata i ma wspomnienia z innego świata, puste i ułomne zaczynają czuć się dzieci, dla jakich do tej pory sierociniec był wszystkim. Przybycie Mariny oznacza utratę pierwotnego raju.
Wszyscy wiemy, że kobiety zarabiają gorzej od mężczyzn, wolniej awansują i rzadziej zasiadają w zarządach. Czy jednak jesteśmy tym faktem wystarczająco oburzeni? Czy faktycznie mężczyźni – w szerszej perspektywie – na swoim uprzywilejowaniu korzystają? I czy zdajemy sobie sprawę, że niezliczona ilość kobiet jest wciąż przedmiotem handlu?
W miasteczku San Cristóbal nagle pojawia się grupa dzieci w wieku od 9 do 13 lat. Początkowo nic nie robią, po prostu są, wprowadzając niepokój samą swą innością. Dzieci pozbawione opieki dorosłych wcale nie chcą być na łono społeczeństwa przywracane.
Dwa tematy, najważniejsze dla każdego z nas – śmierć i rodzina – spajają poszczególne teksty książki, które łączą poetykę eseju z poetyką opowiadania i wreszcie kabaretowego monologu. Jak w życiu, powaga miesza się tu z humorem. Opowieści maja zaskakujące puenty bądź zmierzają w nieoczekiwaną, zgoła surrealną stronę.