Dom

Emma Becker, by napisać Dom, pracowała dwa lata w berlińskim burdelu. Ta opublikowana w 2019 roku powieść wzbudziła we Francji spore kontrowersje. Wielu uznanych krytyków, jak chociażby Frederic Beigbeder, okrzyknęło ją najlepszą książką roku. Wiele feministek oburzyło się, że Becker idealizuje zawód prostytutki. Dom opowiada o pracy w luksusowym przybytku w kraju, gdzie prostytucja jest legalna. Oddaje głos kobietom, które wykonują ten zawód z własnej woli, odnajdując w nim satysfakcje, a nawet przyjemność. Nie jest to bynajmniej ideologiczny głos w dyskusji - to pełna liryzmu, a zarazem humoru opowieść o kobietach i mężczyznach, którzy tęsknią za bliskością i poszukują miłości.

Fragment książki
"To nie jest pochwała prostytucji. Jeśli w ogóle, to jest to pochwała Domu i pracujących w nim kobiet, pochwała życzliwości. Za mało powstaje książek na temat troski, jaką ludzie otaczają swoich bliźnich.

Najwyraźniej fakt, że mój sposób na życie łączy w sobie pracę i uwodzenie, jest w oczach całego świata niewybaczalną obelgą dla trudu i znoju reszty społeczeństwa. Ale gdy widzę, jakie rzeczy to społeczeństwo uważa za dopuszczalne, jeszcze chętniej zamawiam zimne piwo i wypijam nim zdrowie wszystkich dziwek świata."


Emma Becker (ur. 1988) - francuska pisarka mieszkająca w Berlinie. Autorka trzech powieści autobiograficznych, w których zgłębia temat kobiecego pożądania, przygląda się, co to znaczy być kobietą w patriarchalnej kulturze, opisuje dynamikę relacji między kobietami a mężczyznami. W Polsce ukazała się do tej pory jedynie jej pierwsza powieść - Pan, którą napisała, mając 22 lata.


Jako nastolatka robiłam sobie artystyczne zdjęcia owinięta w prześcieradło, by wrzucić je później na fotobloga. Zdjęcia te zostały wywleczone na jeden ze świątecznych stołów przez trzy starsze kobiety z mojej rodziny, które z dumą i fałszywym przejęciem moralizatorek ostrzegły moich rodziców, że skończę jako prostytutka. Od tamtego czasu tułam się po świecie, szukając nowego domu, parając się zawodami, których nie da się oprawić w ramkę i powiesić na ścianie mieszczańskiego domu. O tym jest dla mnie Dom Emmy Becker - o nowej rodzinie, w której tabu pod tytułem "kobieta" po prostu nie istnieje.
Alex Freiheit, SIKSA

Tytułowy "dom" jest "rozkraczony między świątynią a przedszkolem" (i topograficznie, i symbolicznie), pomiędzy zamknięciem (la maison close) a funkcją domu publicznego (jak nazywa się "domy" po polsku, chcąc uniknąć słowa wulgarnego), pomiędzy teatrem uwodzenia a skrytością pragnień. Sprzeczne rejestry i zróżnicowane tony, przemilczenia, dwuznaczności, uwznioślenia i wulgaryzmy, uprzedzenia i ciekawość, które otaczają "najstarszy zawód świata" lub "fach pokrewny miłości", jak chcieli naczelni macho literatury polskiej, Emma Becker wykorzystuje, by oddać własne doświadczenie dwuletniej pracy w burdelu. Nazywa się raczej dziwką niż sex workerką, ale świat, o którym pisze, w całości oddaje kobietom, ich wyborom, motywacjom, potrzebom, zyskom i stratom. Emocją, która kieruje jej oglądem i spojrzeniem, jest zachwyt - nad kobiecością i nad pięknem ciała.
Iwona Kurz