Historia sztuki

Wprowadzenie

Nie było w dziejach społeczeństwa, które bez względu na to, jak niski był jego materialny poziom życia, nie miałoby sztuki. Wizerunek i dekoracja, opowieść i muzyka, są dla ludzi równie naturalne, jak budowa gniazd dla większości ptaków. Jednak zależnie od miejsca i czasu, pod wpływem różnych okoliczności społecznych i kulturowych, sztuka przybierała radykalnie różne formy.

W społecznościach przedpaństwowych sztuka – na przykład malowidła jaskiniowe – jak się często zakłada, słusznie lub nie, miała cele magiczne. Wydaje się, że wyrażała powszechne wierzenia i pełniła doniosłą rolę w zbiorowych obrzędach. Gdy powstały państwa o wyraźniej hierarchii władzy – we wczesnych cywilizacjach Mezopotamii i Egiptu – sztuka służyła możnym i silnym: zdobiła pałace, gloryfikowała status i dokonania władców. Służyła też zorganizowanej religii, którą trudno wyraźnie oddzielić od władzy świeckiej – upiększała świątynie, tworzyła wizerunki bóstw i plastyczne przedstawienia mitów. Była to sztuka zbiorowa, w której nie powstała jeszcze koncepcja indywidualnego stylu czy nowatorstwa, w każdym razie my w niej tego nie dostrzegamy. Jednak dzieła były znakomicie wykonane, z subtelnym zmysłem obserwacji, co widać na asyryjskich scenach bitew albo egipskich wizerunkach ptaków i zwierząt..