Inna scena Koniec męskości.

Wybór tekstów wygłoszonych na czwartej konferencji z cyklu Inna Scena (2–3 kwietnia 2009). Nie proklamuje on „końca męskości”, ale stawia pytania, o to, czy destabilizacja jej tradycyjnej koncepcji, z jaką mamy współcześnie do czynienia, może prowadzić do zmiany patriarchalnego paradygmatu? Czy zachodnia kultura, zbudowana wokół wartości uznawanych za męskie i przyznająca białym, heteroseksualnym mężczyznom uprzywilejowaną pozycję, ulega dziś zasadniczej transformacji,  czy jedynie powierzchniowej korekcie?
Zamieszczone w tomie teksty pokazują, jak proces owej rozbiórki społeczno-kulturowego porządku manifestuje się na scenie. Ujawniają teatralne oblicza kryzysu męskości. Wskazują na paradoksalność systemu męskiej dominacji, który okazuje się opresyjny zarówno wobec podmiotów oznaczonych jako męskie, jaki i kobiece czy inne. Nie rozstrzygają jednak ostatecznie, czy teatralny barometr wskazuje na rzeczywiste przesilenie, czy ujawnia jedynie jałowy bieg kultury, zakleszczonej w trybach patriarchalnego perpetuum mobile.