Przygodne rozważania

Na Przygodne rozważania składa się pięćdziesiąt jeden esejów poświęconych osobistemu doświadczeniu autorki, poetyce, różnym przemyśleniom i autobiograficznym wspomnieniom. Tytuły tych krótkich tekstów tworzą mapę pozostającą w ciągłym ruchu, określaną przez oko czytelnika. A każdy z nich, przekraczając różne progi i granice, wywracając priorytety, otwiera połączenia między odległymi kontekstami, zmienia drogę, żeby tym lepiej pokazać jej trasę. I oto opowieść o bezsenności prowadzi do potrzeby pisania, trzykropek do tchórzostwa, fascynacja takim czy innym aktorem do samowystarczalności dzieła sztuki, trauma związana z przeprowadzką do emancypacji kobiet a rośliny do rozwarstwienia. Dzięki temu słowo pisane staje się dość paradoksalnym narzędziem – jest ono stanowcze właśnie wtedy, gdy zdaje się, że zaprzecza tematowi albo od niego odbiega. Po to, aby podważyć stereotypy, aby spod patyny prawdopodobieństwa wydobyć prawdę, na scenie pojawia się taki punkt widzeniu, który jest zarazem bliski i daleki naszemu codziennemu życiu. Odkrywanie, zgłębianie tematów skłania do przemyśleń nad światem kobiet, który przypomina wspaniałe graffiti, ciągle częściowo pogrzebane pod grubą warstwą neopatriarchalnych pojęć, pod retoryką emancypacji czy tego, co wypada. I właśnie stąd wziął się impuls do pisania Przygodnych rozważań.