Katecheza młodzieży w nauczaniu Kościoła kattolickiego. Zarys problematyki

Książka stanowi próbę ukazania katechezy młodzieży w środowisku, jakim jest parafia. Wzięto pod uwagę historię katechezy prowadzonej w parafii, z uwzględnieniem historycznego rozwoju samej parafii.

Na tle Kościoła powszechnego podjęto próbę ukazania katechezy zarówno w pierwotnych wspólnotach, poprzez starożytność i średniowiecze. Zwrócono także uwagę na uchwały Soboru Trydenckiego, który zobowiązywał duszpasterzy do systematycznej katechezy, która miała być prowadzona w parafii. Owocem Soboru Trydenckiego był Katechizm Rzymski, stanowiący pierwszą usystematyzowaną wykładnie prawd wiary Kościoła. W czasach nowożytnych katechizm stał się podstawą nauczania. W okresie tym nastąpiło oderwanie katechezy od jej naturalnego środowiska, jakim była parafia i przeniesienie jej do szkoły w postaci lekcji religii. Parafia w znaczący sposób utraciła swoje znaczenie pod względem katechetycznym.

W Polsce, po przyjęciu chrześcijaństwa, szybko rozwinęła się sieć parafialna. Przy każdej parafii miała być powołana szkoła parafialna, w której dzieci i młodzież mogły nauczyć się katechizmu. W szkołach tych uczono także czytać i pisać. Sobór Trydencki przyniósł zdecydowane ożywienie życia religijnego. Trudne losy Polski poprzez zabory, wojny i czasy komunizmu przyczyniły się do powstania specyficznego rodzaju katechezy nazywanej koncentryczną. Impulsem rozwoju katechezy stały się uchwały Soboru Watykańskiego II. Odnowa katechetyczna zaowocowała powstaniem w Polsce katechezy systematycznej, skupionej wokół parafii. Zmiana sytemu politycznego po 1989 roku spowodowała powrót katechezy do szkoły.