Błękit nieba

Do rąk czytelników trafiają wiersze napisane w latach 1976-1990 i zebrane z rękopisów przez syna Autorki. 

Poezja pełna uczuć, namiętności, obaw o najbliższą osobę, nadziei, rozczarowań.

Rozmowa telefoniczna Mińsk Maz., XII.1980

Spojrzenie na telefon

na zegarek

nieśmiałe

wyciągnięcie dłoni

w kierunku tarczy

Tyle cyfr

a tylko ważne cztery

cyfry dzięki którym

mogę usłyszeć

ocean Twego głosu

a po zapadnięciu zmroku

zobaczyć niebo

Twoich oczu

I cała jestem w błękicie

jak w przezroczystej mgle

i nie istnieje świat

Podnoszę słuchawkę

nieprzyjemny sygnał

wykradający spokój

dotykam palcem bezbarwnego koła

powoli... cztery, i nic

chwila zastanowienia

i decyzja

już bez wahania

zero, pięć, trzy i...

sygnał

Oczekiwanie

Zerwanie nitki

romantyzmu

Przenoszę się w realny

świat rozmowy

ale wewnątrz

otulam się płaszczem

głosu z słuchawki

telefonicznej