Spowiedź antychrysta

Jan Hartman pisze z miłością sprawiedliwą i mądrą. Cóż więc dziwnego, że świat filozofa jest prześwietlony światłem jednocześnie gorącym i zimnym? Wciąż jest to światło − nieobojętna forma pochwały i obrony. Przenikania i kontemplacji.
Jarosław Mikołajewski

Jan Hartman urodził się 18 marca 1967 r. we Wrocławiu. Jego ojcem był Stanisław Hartman (1914–1992), pochodzący z warszawskiego rodu Kramsztyków znany matematyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Matka, Krystyna Hartman (ur. 1939) jest doktorem matematyki; po swojej matce wywodzi się z chasydzkich Żydów z Sieniawy. Hartman ukończył XIV LO we Wrocławiu (matura 1985), po czym przeniósł się do Lublina, gdzie studiował na KUL (magisterium 1990). Następnie mieszkał w Krakowie, cały czas pracując na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktoryzował się tamże w 1995 r. a habilitował w 2001 r. W 2008 r. uzyskał tytuł profesora.
Związany z Wydziałem Nauk o Zdrowiu UJ, wykładał na wielu wydziałach swojej uczelni oraz na innych uczelniach. Przez 25 lat był redaktorem naczelnym filozoficznego czasopisma „Principia”, którego był też założycielem. Napisał 20 książek filozoficznych, prezentując własne koncepcje z zakresu metafilozofii, etyki i filozofii polityki. Od wielu lat para się publicystyką. Pisywał regularnie do wielu pism i dzienników, lecz najtrwalej związany jest z „Polityką”. Obecnie mieszka w Warszawie.