Kronos 4/2020 Lukrecjusz

Wolność stanowiła podstawową troskę epikurejczyków. Osiąga się ją zawsze przez uwolnienie się od strachu przed śmiercią, od bogów. Przeżywanie życia w ciągłej obawie o nie, życia zatrutego myślą o innym życiu, w którym będziemy rozliczani za życie, jakie prowadziliśmy tu, na ziemi, to przejaw braku rozsądku, nadpobudliwość wyobraźni. Z życia potrzeba trwale usuwać wszelkie lęki i godzić się na to, co ono samo przynosi, ceniąc przede wszystkim rzeczy piękne, przyjemne i nietrwałe. Motto znad bramy ogrodów epikurejskich głosiło, że najwyższym dobrem człowieka są przyjemności, niekoniecznie zresztą zmysłowe. Dopiero przyjemności ważne z punktu widzenia ducha ludzkiego potrafią zesłać spokój i trwałe zadowolenie. Przyjemnie jest więc nieść pomoc innym, obdarowywać ich przyjaźnią, bez wnikania w intencje tego, który przyjaźń świadczy i kto ją odbiera. Przyjemnie jest wreszcie napić się wina z przyjaciółmi, w blasku zachodzącego słońca, nad brzegiem Morza Tyrreńskiego, u stóp Wezuwiusza.

[Spis treści]

PREZENTACJE
Leo Strauss, Uwagi o Lukrecjuszu
Piotr Nowak, Leo Strauss o De rerum natura Titusa Lucretiusa Carusa

ESEJE
Henri Bergson, Wprowadzenie do Wyjątków z Lukrecjusza
Maria Chodyko, Czy poemat Lukrecjusza znalazł się na indeksie ksiąg zakazanych?
Paweł Milcarek, Epikureizm i neoepikureizm: Od apolityczności do polityki hedonizmu
Krzysztof Łapiński, Przyjemność jako ćwiczenie duchowe. Ascetyczne aspekty epikureizmu
Dominika Budzanowska-Weglenda, Atomy i szczęście człowieka. Epikurejski model człowieka fizykalnego

LITERATURA
William Shakespeare, Antoniusz i Kleopatra. Akt I w przekładzie Antoniego Libery
Friedrich Gundolf, Antoniusz i Kleopatra
Jan H. Blits, Niebo nowe, ziemia nowa. Antoniusz i Kleopatra Shakespeare’a

ARCHIWUM FILOZOFII POLSKIEJ
Mieczysław Popławski, Triumf rzymski jako spełnienie devotio

ANTYKWARIAT
Bogna Kosmulska, Epikur i cynicy: Kilka uwag do dwóch fragmentów z Diogenesa Laertiosa (X, 8; X, 119–121b)

RECENZJE I POLEMIKI
Tomasz Ludwicki, Pulcinella Agambena, czyli o tym, że jakieś Życie jest (nie)możliwe
Filip Mazurkiewicz, Samobójstwo – inscenizacja życia, języka i śmierci