W przeddeszczu

„W przeddeszczu” to zbiór wierszy utkanych z obrazów południa – pomarańczy, cytrusowych drzew, balkonów i uliczek, które stają się scenerią intymnych spotkań i pożegnań. Helena Muszyńska zapisuje chwile, w których codzienność miesza się ze snem, a proste gesty – rozmowa, spacer, dotyk – nabierają wymiaru symbolicznego. To poezja zmysłów: smaku, zapachu i koloru, w której miłość i samotność stale ze sobą dialogują. Liryki tworzą mapę emocji i miejsc, prowadząc czytelnika przez melancholię i zachwyt ku czułemu przeżywaniu świata.

koniec wygrzewający się na piasku

tego dnia morze nie miało ochoty na dotyk

plaża ciała zmęczone słońcem
zapach wodorostów i końca który
położył się między nami na piasku

wszyscy drzemali zwinięci na ręcznikach

tylko ty czytałeś mi szeptem
niektóre wersy książki w cieniu palmy A ja
badałam słuchem teksturę twojego głosu Jego chropowatość
przypominała wiatr gwiżdżący w sosnach

i było mi tak
jakbyś raz jeszcze zanurzył palce w moich włosach

która godzina

Noc Biegnie ulicą czas a my nie spieszymy się nigdzie
W oknie kamienicy jak księżyc świeci na nas twarz
Ktoś bardzo stary
zapomniał wzroku z przedpokoju
Która godzina pyta ile do północy
O północy zwykle tęsknię za wiosną

Wiosna Biegnie ulicą czas a my nie spieszymy się nigdzie
W oknie kamienicy jak księżyc świeci na nas twarz
Ktoś bardzo stary
zapomniał wzroku z przedpokoju
Nie pyta już ile do północy
wdycha z czułością zapach jakarandy

Helena Muszyńska – ur. 1998 w Warszawie. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, oraz studia magisterskie z literatury hiszpańskiej na Uniwersytecie w Grenadzie. Ma za sobą wymianę studencką w Londynie i staż translatorski w Lizbonie. Pisze po polsku, po hiszpańsku i po włosku. Debiutowała wierszem Chabry i maki 2021 w dwumiesięczniku „Topos”. Wiosną 2025 roku opublikowała wybór swoich wierszy w języku włoskim, w antologii poetyckiej A cadenza di cinque, która następnie została zaprezentowana na Międzynarodowych Targach Książek w Turynie. Obecnie uczy angielskiego w Neapolu. W wolnym czasie czyta książki i zasusza w nich kwiaty.