Do światła na wodzie

Z wody powstałem i w wodę się przemienię…

Z niektórymi z Państwa, to nasze pierwsze spotkanie. Z innymi kolejne, ale dzieli je wiele lat. W tym czasie pogłębiłem wiedzę o ogólnie rozumianym świecie, a przede wszystkim – o sobie. Zajrzałem, jak dotąd dla mnie, w nieodgadnione głębiny przeszłości, umiejąc tym razem nazwać je po imieniu. Niezmienna natomiast pozostała we mnie młodzieńcza ciekawość funkcjonowania mechanizmów wszechświata, naiwność zadawanych pytań i pewność, że krzywda ludzka nie powinna pozostawać bez odpowiedzi.

“Panta rhei”, nie można wejść do tej samej rzeki, a wspomnienia budują przeszłość tych nurtów. Choć to z marzeń budujemy codzienną przyszłość, to jedno bez drugiego istnieć nie może. To czym jest przyszłość, skoro dążymy do poznania przeszłości?

Ot, i kolejny dylemat – sprzeczność. A może… połowa tego samego bytu?

Światło, woda, życie – to klucz każdej myśli, która zawarta jest w tym zbiorze wierszy, zbiorze przemyśleń skwapliwie poskładanych, oczyszczonych i zdatnych do przyswojenia. Może nie przy pierwszym, lecz przy kolejnych spotkaniach z wierszami, urośnie poziom łaknienia kolejnego kęsa niespodziewanego słowa, frazy, strofy, czy tylko ulotnego wyczekiwania na strumień uwolnionego  myślenia.    

Życzę odnalezienia kawałka siebie.

Artur Robert Pluszczewski