Za górami, za lasami

„Za górami, za latami” to poezja o przemijaniu wpisana w krajobraz górski i kulturę nim inspirowaną. Życiorys górski autorki to nie Arkadia, osobistym przeżyciom towarzyszy echo historii (repatriacja, akcja Wisła, tragedia żołnierzy wyklętych). Obszar ten był i jest szczególnie mocno zagrożony przez nadmierną komercjalizację. Próbuje się jej przeciwstawić sztuka, stąd hołd autorki złożony artystom usiłującym ocalić to, co niepowtarzalne.

Antonina Sebesta terminowała u Jerzego Harasymowicza, który już w przedmowie do jej arkusza poetyckiego wydanego przez KDK „Pałac pod Baranami” określał wiersze jako bardzo wysublimowane, oparte na przyrodzie, mówiące ludziom tylko rzeczy najważniejsze, te które trzeba powiedzieć. Prezentowane utwory są tego świadectwem.

***

Góry
twój horyzont
stelaż działań i marzeń
jest traktowany jak manekin
ubierany w lunapark
sprowadzany do piargu komercji
tło dla selfie
oprawa sesji ślubnej
nawet cisza
zakrzykiwana jest w tylu językach
próbujesz zresetować ten banał
odsłonić widok
klikasz i klikasz
przerażony że zawiesił się twój świat
z Kościelcem i Świnicą w miłosnym zbliżeniu
mówiący gwarą jodeł i wodospadów