A wiatr w polu leży

Marta Basąg nie jest tylko poetką, a przynajmniej nie dla mnie. Widzę ją, jako odkrywczynię, filozofkę i pasjonatkę poszukiwania prawdy i przyczyny czegokolwiek. Autorka (debiutanckiego) tomiku „A wiatr w polu leży” kieruje uwagę czytelnika, na jakość życia wewnętrznego. Ukazuje poznawanie świata poprzez wyobcowanie, zatopienie się w swoim wnętrzu, najczęściej drogą wiary. Zwraca nam uwagę, że świat wartości materialnych nigdy nie powinien być dla nas celem, natomiast wartości moralne i rodzinne powinny służyć, jako kompas przy podejmowaniu decyzji, jednocześnie ucząc nas pokory.

Z posłowia Magdaleny Kapuścińskiej

Ubywanie

Pytają ile mam lat
mówię – tyle co łza
a łza jest stara jak świat
i choć świecą mi się oczy jak gwiazdy
nie wiedzieć czemu
rozchodzę się w niepamięć
gdzieniegdzie to już nawet mnie nie ma
tylko cisza
grosz do grosza nie więcej
skrupulatnie z przekonaniem że
jak grochem o ścianę ubywanie

a miłość ile ma lat?
miłość? – tyle co mgła i dziura w płocie
a choć przejmuje noce i świty
nie wiedzieć czemu
rozchodzi się w niepamięć
niekiedy to już nawet jej nie ma
tylko nagie kamienie i skały
szare dachy nic więcej
i jeszcze łza jeszcze mgła
i ani łzy ani mgły
ani zdziwienia

Jak widać

W oczy mi patrz jak widać
nie są z kamienia
ani się nie potkniesz
ani cię cisnąć nie będą

zostawią ślad jak widać
nie są z kropel wody
ani z kryształków lodu
i choć wmówisz im wszystko
to nie wmówisz niczego

jeśli się skoślawią lub
rozbiegną w cztery kąty
nie miej im za złe
że bez przyzwolenia

nikt nie powiedział że
oczy to wiatr że oczy to ptak
że oczy to znak – widzisz?
za wcześnie na szczegóły