List św. Jakuba Pierwszy Drugi Trzeci List św. Jana

Jakub, podobnie jak Jezus, uczył, że świętość jest nie tylko możliwością, lecz nakazem dla każdego chrześcijanina. List św. Jakuba, napisany przez pobożnego człowieka, który znał Jezusa Chrystusa, mówił z Nim i Go dotykał, i który podążał żmudną drogą do czekającej nas doskonałości, może służyć jako wspaniały przewodnik dla wszystkich, którzy pragną wieść głębsze życie z Jezusem – życie, w którym panuje miłość i pokój, pełne mądrości i miłosierdzia, życie, w którym świętość staje się możliwa
Lektura tekstów Jakubowych pomaga zrozumieć życie chrześcijańskie i dostarcza mocnego wsparcia wszystkim, którzy utykają na drodze do doskonałości.

Celem Pierwszego Listu św. Jana jest oznajmienie w prosty sposób, jakie przymioty mają ci, którzy należą do Boga Ojca. Innymi słowy, św. Jan ukazuje w tym liście podstawowe kryteria pozwalające odróżnić tych, którzy prawdziwie należą do Boga, od tych, którzy do Niego nie należą.

Jan napisał ten list nie tylko w celu objaśnienia znamion prawdziwego chrześcijanina. Jego głównym celem było wprowadzenie czytelników w głębsze współuczestnictwo, czyli komunię z Bogiem (życie wieczne) i ze sobą nawzajem.

Drugi List św. Jana zajmuje się „prawdą”, która jest „w nas”, ale jest ona także czymś, w czym „chodzimy”. Według Jana „prawdą” jest sam Jezus Chrystus, prawda o Nim oraz prawdziwy sposób życia, do którego prowadzenia On nas wezwał. Autor zwraca także uwagę na przykazanie wzajemnej miłości oraz nakłania czytelników do chodzenia w miłości i zachowywania przykazań.

Na pierwszym planie Trzeciego Listu św. Jana znajdują się relacje, w szczególności między przełożonymi w pierwotnym Kościele. Czytając ten list, mamy wgląd w osobistą komunikację Jana w kwestii relacji i wyzwań w jednym z Kościołów lokalnych.