PWN Szekspir i psychologia. Co o naturze ludzkiej mówią nam wielkie dzieła Szekspira? Zimbardo Philip G., Johnson Robert L. - motyleksiazkowe.pl
Używamy plików cookies m.in. w celach: świadczenia usług, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Zamknij

Wydawcy

Szekspir i psychologia. Co o naturze ludzkiej mówią nam wielkie dzieła Szekspira? motyleksiazkowe.pl Zobacz większe

Szekspir i psychologia. Co o naturze ludzkiej mówią nam wielkie dzieła Szekspira?

Zimbardo Philip G., Johnson Robert L.

978-83-01-24140-7

Nowy

PWN

9 egz.

53,10 zł

59,00 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką

-10%

Produkt dostępny tylko na fakturę.

Autor Zimbardo Philip G., Johnson Robert L.
Rok wydania 2025
Ilość stron 396
Szerokość (mm) 176
Wysokość (mm) 250
Grzbiet (mm) 25
Wymiary 176 x 250 x 25 mm
Oprawa twarda z obwolutą
Faktura TAK
Wydawca PWN

Od ponad stulecia, od kiedy Zygmunt Freud zdiagnozował u Hamleta kompleks Edypa, William Szekspir i jego dzieła stały się obiektem analiz psychologicznych. Teraz proponujemy odwrócić role. W jaki sposób sam Bard rozumiał mózg, zachowanie i sposoby działania ludzkiego umysłu? Właśnie z tym zamiarem dwaj psychologowie, Philip G. Zimbardo i Robert L. Johnson, wyruszyli w krainę Szekspira. Po dziś dzień nie stworzono opisu psychopaty lepszego niż Ryszard III, bardziej poruszającego obrazu demencji niż w Królu Learze ani równie zapadającej w pamięć ilustracji zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych niż próby zmycia krwawych plam przez Lady Makbet. Mniej znane i opisane są różnorodne zaburzenia psychiczne, które Szekspir przedstawił językiem odpowiadającym naszej współczesnej klasyfikacji chorób psychicznych opisanej w DSM-5. Psychologia Szekspira nie ograniczała się jednak do zaburzeń psychicznych. Jego fascynacja ludzką naturą obejmowała cały wachlarz zagadnień psychologicznych. Interesował się anatomią mózgu, osobowością, poznaniem, emocjami, percepcją, rozwojem i stanami świadomości. Wszystkie te opowieści pokazują, jak perspektywa Szekspira była zakorzeniona w ówczesnej medycynie i kulturze. A jednak intelekt, ciekawość i temperament dramatopisarza pozwoliły mu uchwycić pojęcia i pomysły, które wieki później stały się ważne dla nauk psychologicznych. Czytelnik dowie się więc, że to Bard ukuł trafną frazę „natura–wychowanie”, którą wypowiada Prospero sfrustrowany czynami Kalibana. Z kolei w Miarce za miarkę Szekspir skłonił widownię do rozważań na zbliżony temat, czyli co ma większy wpływ na ludzkie zachowanie: cechy osobowościowe czy zewnętrzna sytuacja? W Hamlecie zaś przyglądał się relacji pomiędzy rozumem i emocjami w umyśle, wydawałoby się, chwiejnego księcia. 

Produkty z tej samej kategorii