JEŚĆ Cierpienie stulecia

Zasadniczą ideą jest to, żeby dane zaburzenie stało się jakąś zagadką dla podmiotu,zagadką, której rozwiązanie znajdowałoby się w wiedzy nieświadomej. Zaś analityk, on sam, byłby środkiem dostępu do tej wiedzy spodziewanej.

[…] we wszystkich instytucjach mówi się, że trzeba oddzielić dziecko od matki, lecz u neurotycznego dziecka, odseparowanie się od matki, jest w pierwszym rzucie ukonstytuowaniem przedmiotu popędowego jako
przedmiotu utraconego.

By rozpocząć psychoanalizę,nie wystarczy cierpieć. Cierpienie jest konieczne, ale niewystarczające.Trzeba jeszcze umieć zorganizować to cierpienie w formie jakiegoś analizowalnego symptomu psychoanalitycznego.

Tak więc, przypadek ten uczy nas, że traktowanie trwogi wymaga sformalizowania i uporządkowania symptomu.[…] Praca dokonywana nad symptomem jest prawdziwym kluczem terapeutyki trwogi. Jest to całkowicie odmienna jakość podejścia, niż podejście za pomocą protokołów terapii behawioralno-poznawczej, która w niczym nie reguluje całego podłoża sprawy!

[…] podmiotu nie daje się uchwycić za pomocą jakichś technicznych sztuczek wyuczonych z książek. Powinien on ukazać się w przeniesieniu, a to dzieje się zawsze w sposób nieprzewidywalny, nieoczekiwany i zawsze jednostkowy.