Jak nie opowiedziałam historii królowej Maroka

Dziennik podróży wokół performance’u mówionego, który zaczyna się tak:

    Stoję na ulicy z tabliczką, na której napisano: wymyślę historię, za darmo, tej historii nie będzie znał nikt na świecie oprócz ciebie. Słuchacza proszę o podanie jakiegoś słowa. I to do tego słowa na poczekaniu wymyślam opowieść.

Na książkę nie składają się jednak  wymyślone ad hoc historie, gdyż one są, jak mówi autorka, „puszczone na wiatr”. Za to dostajemy meta-opowieść o tym, co działo się wokół opowiadaczki. Jakie słowa wybierali przechodnie, z czego jej się zwierzali. Na Madagaskarze jej akcja przybrała charakter antyrasistowski, w Odessie brano ją za wróżkę, na Podlasiu wzbudzała zazdrość, w Prowansji mer miasteczka chciał ją wyrzucić. W tym wydaniu opowiadanie historii jawi się jako pretekst do opisu przemierzanego świata.

Irena Wiszniewska – autorka książek na tematy żydowskie związane ze współczesnością. Między innymi My, Żydzi z Polski, Nie ma rzeczy niemożliwych, Tajemnica rodzinna z Żydami w tle. Od 20 lat uprawia również street art, opowiadając na ulicy historie do wybranych przez przechodniów słów. Występowała w Maroku, na Madagaskarze, na Podlasiu, w Odessie i w Prowansji. O jej akcjach pisano w „Dużym Formacie” i francuskim „Le Monde diplomatique”. Książki na tematy żydowskie uważa za zaangażowanie we wspólnotę, a uprawianie street artu za zaangażowanie w człowieka, w chwilę, w bezpośrednie bycie.