Węzeł gordyjski oraz inne pisma rozproszone 1948-1998 Tomy 1-3

Teksty zebrane w „Węźle gordyjskim” są niejako czwartą, pełnoprawną przestrzenią twórczą Herberta – obok poezji, trzech zbiorów esejów oraz kilku sztuk teatralnych. Od lat tuż powojennych po właściwie ostatnie chwile swego życia Herbert pisze i publikuje drobne formy literackie oraz dziennikarskie: opowiadania i recenzje, felietony i kąśliwe polemiki polityczne. Dziś już trudno wyobrazić sobie prawdziwy portret tego pisarza, który nie uwzględniałby tekstów zebranych w „Węźle gordyjskim”.
Andrzej Franaszek

Pasjonująca to lektura. Oto poznajemy Herberta „w okruchach", wielkiego autora małych form, do których sam nie przywiązywał wielkiej wagi. My jednak odnajdujemy nieomylnie niezrównaną ironię pisarza, czułość, pasję poznawczą, a czasem też fobię. Są to recenzje i felietony, sylwetki ludzi i listy do redakcji, ale nade wszystko jest tu Zbigniew Herbert, człowiek, którego wielbiło kilka pokoleń, dowcipny i kostyczny, racjonalny i emocjonalny, nieufny wobec absolutów i życzliwy światu.
Adam Michnik

Monumentalna księga ułożona z drobiazgów prasowych Herberta: literackich i politycznych. Ze swą filozofią obrazu jako uchylenia rąbka tajemnie widzianego świata, ze swą estetyką słowa, które w relacji do znaczenia ma być jak okno otwarte na rzeczywistość, a także ze swymi desperackimi wypadami na terytorium polityki – starał się Herbert przeciwdziałać odczuwalnym nadal skutkom tzw. dyktatury proletariatu, zamętowi pojęciowemu i spustoszeniom w dziedzinie moralno-umysłowej.
Tomasz Burek