Pieśni Maldorora i poezje

"Pieśni Maldorora"– sztandarowe dzieło Comte de Lautréamonta, napisane w roku 1869. Autor przyznawał się do inspiracji Adamem Mickiewiczem i formą jego Wielkiej improwizacji. Utwór został wydany nakładem własnym autora i za jego życia nie spotkał się z szerszym uznaniem. Jednakże kilkadziesiąt lat po przedwczesnej śmierci autora (Lautréamont żył 24 lata) "Pieśni Maldorora" zyskały swoich sympatyków, wywierając szczególny wpływ na surrealistów.

"Pieśni Maldorora" składają się z sześciu części, przez które prowadzi narracja tytułowego bohatera. Pierwsze pięć to pokaz mrocznej i psychodelicznej wyobraźni autora, zaś szósta odbiega swą formą od pozostałych i bliżej jej do powieści łotrzykowskiej, niż typowego poematu.
Bogactwo metafor, nietypowe sformułowania i drastyczna, bluźniercza poetyka sprawiły, że "Pieśni Maldorora" wzbudzały wiele emocji. Dla części czytelników Lautréamont stał się dzięki swojemu poematowi odkrywcą, lecz wielu z miejsca uznało go za chorego psychicznie.