Fragmenty

Broniliśmy i bronić będziemy sprawy żydowskiej. Bronimy jej przez te tysięczne związki, które zespoliły od stuleci masy żydowskie, szukające już w średniowieczu przytułku w Polsce i już w średniowieczu prześladowane przez Niemcy. Broniliśmy jej dlatego, że poczuwaliśmy się w smutniejszej i niedawnej epoce do ciężkich przewin wobec tego ­narodu.
Ale bronimy jej jeszcze z innych względów. Oto żaden inny naród tak jak naród polski nie rozumie tęsknoty za własną ziemią, za ziemią, która była ziemią jego przodków, gdzie nie jest on intruzem czy tułaczem. Dlatego naród polski rozumie tę walkę, jaką toczy palestyńskie żydostwo. Prawo każdego narodu do samodzielnego bytu narodowego na ziemi jego przodków – oto zasada międzynarodowa, która jest głoszona przez ­Polskę. Niepodległość, prawo do posiadania własnego narodowego państwa – oto potrzeba, której może nikt tak nie rozumie, jak Polacy, i dlatego właśnie rozumiemy dziś żądania i dążenia żydostwa w ­Palestynie i poza nią, jak rozumiemy każdy głód wolności – każdą walkę o wolność.

Przemówienie w ONZ, 29 listopada 1947

Franciszek Ksawery Pruszyński (ur. w 1907r. w Wolicy Kierekieszynej, zm. w 1950 r. Rhynern, w Niemczech) – literat, publicysta, dyplomata. Absolwent prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutancką książkę Sarejewo 1914, Szanghaj 1932, Gdańsk 193 opublikował w roku 1932. W 1933 ukazała się jego kolejna książka Palestyna po raz trzeci w a 1937 Podróże po Polsce. Dzieła te były zarówno plonem jego pracy jako korespondenta zagranicznego w Palestynie jak i wnikliwej podróży po kraju, podczas której Pruszyński zdał sobie sprawę, że Polska tak naprawdę nie jest monolityczną całością, ale raczej zbiorem zróżnicowanych krain rozdzielonych granicami dawnych rozbiorów.
W latach 30 -tych publikował w piśmie „Bunt Młodych”, które redagował Jerzy Giedroyć . W 1936 roku był korespondentem z wojny domowej w Hiszpanii. Brał udział w bitwie o Narwik, z 1. Dywizją Pancerną uczestniczył w bitwie pod Falais. Był dyplomatą rządu polskiego na emigracji, 1941-1942. W latach 1945-1950 był posłem PRL w Holandii. Zginął w wypadku samochodowym w drodze z Hagi do Warszawy.