Wykresy fal środkowej Wołgi

Wołga - niebieska trasa nieśpiesznego ruchu. Biegnie od drewnianych cerkiewek przez meandry rozlewisk, rosyjskie miasta i miasteczka, święte puszcze i pozostałości Bułgarii Wołżańsko-Kamskiej aż po białe budowle z kredy, klify i wąwozy, zmurszałe przystanie i radzieckie Hydroelektrownie. Tatarskie chatki i pasieki na jednym brzegu, deweloperskie kilkunastopiętrowce na drugim. Kazań, Samara, Joszkar-Oła, Nabierienżnyje Czełny... To tutaj tak naprawdę kończy się Europa, a w nadwołżańskim tyglu mieszają się dziesiątki kultur, historii i wierzeń.

Konstanty Usenko, którego korzenie sięgają Koźmodemiańska w autonomicznej Republice Mari El, zabiera nas w podróż, nie porzucając przy tym muzycznych fascynacji. Rytm marszruty wyznaczają pradawne pentatoniczne melodie pomieszane z elektronicznym radzieckim industrialem.


Konstanty Usenko (ur. 1977) - muzyk, kompozytor, twórca muzyki do spektakli teatralnych, autor tekstów piosenek i producent. Od początku lat dziewięćdziesiątych związany z szeroko pojętą scena niezależną, członek zespołów Super Girl Romantic Boys i 19 Wiosen. Dziennikarz zajmujący się tematyką społeczno-kulturalną, współpracował m.in. z pismami "Przekrój", "Lampa" i "Nowa Europa Wschodnia" oraz portalem Dwutygodnik.com. Od dzieciństwa zawieszony pomiędzy Polską a Rosją. Tłumacz, znawca rosyjskiej kultury alternatywnej. Laureat "Wdechy 2018' w kategorii człowiek roku. Autor książek Oczami radzieckiej zabawki. Antologia radzieckiego i rosyjskiego undergroundu oraz Buszujący w barszczu. Kontrkultura w Rosji sto lat po rewolucji.


To już trzecia książka Kostka Usenki, nomady "dumnego z bycia kundlem", muzyka i pisarza. Nie użyję terminu "dziennikarz", ponieważ siła jego rosyjskich opowieści jest to, że ogląda i rozmawia jako swój, a nie turysta, korespondent. Przypomina Chlebnikowa, poetę futurystę, dla którego antropologia nie była nauką, lecz przeżyciem.
Usenko wspomina swoje koncerty w Tatarstanie i Republice Maryjskiej, a także dzieciństwo i utwory, których uczył się w szkole muzycznej. Historyczne rozważania o skrzydlatych irbisach i świętych drzewach mieszają się z notatkami o muzyce alternatywnej oraz analizą gangów upadającego ZSRR tańczących w sakralnych kręgach do italo disco Sabriny. Punktowa etnografia w szalonym wydaniu.