Brak produktów
Produkt dodany poprawnie do Twojego koszyka
Ilość produktów w Twoim koszyku: 0. Jest 1 produkt w Twoim koszyku.
Kultura i sztuka
- Nowości
- NAGRODY LITERACKIE
- ZAPOWIEDZI
- BESTSELLERY
- PODRĘCZNIKI SZKOLNE
- TataTeżCzyta
- DZIEŃ KOBIET
- WAKACJE
- WIOSNA
- BOŻE NARODZENIE
- POLECAMY
- PROMOCJE
- PAKIETY
- Artykuły papiernicze
- Audiobooki i płyty
- Gry, puzzle, zabawki
- Architektura
- Biografie i autobiografie
- Czasopisma
- Edukacja
- Eseje i felietony
- Fantastyka
- Historia
- Kalendarze
- Kryminał, sensacja, thriller, horror
- Komiksy
- Kultura i sztuka
- Kuchnia i diety
- Literatura dziecięca
- Literatura młodzieżowa
- Literatura faktu
- Literatura piękna
- Literatura obyczajowa i romans
- Literatura podróżnicza
- Literatura w języku ukraińskim
- Medycyna
- Nauki ekonomiczne
- Nauki humanistyczne
- Nauki polityczne
- Nauki ścisłe i przyrodnicze
- Poezja
- Poradniki
- Psychologia i socjologia
- Rekreacja
- Religie
- Wiedza alternatywna i ezoteryka
- Wywiady, listy i wspomnienia
- Zdrowie i uroda
Zobacz większe
Performanse plastyczne Władysława Hasiora
Figzał-Janikowska Magdalena
978-83-67682-48-0
Nowy
7 egz.
40,12 zł
59,00 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką
-32%
| Autor | Figzał-Janikowska Magdalena |
| Rok wydania | 2024 |
| Ilość stron | 296 |
| Szerokość (mm) | 175 |
| Wysokość (mm) | 230 |
| Grzbiet (mm) | 23 |
| Wymiary | 175 x 230 x 23 mm |
| Oprawa | miękka ze skrzydełkami |
| Wydawca | INSTYTUT TEATRALNY |
„Performanse plastyczne Władysława Hasiora” to pierwsza monografia w całości poświęcona perfomatywnej twórczości zakopiańskiego artysty. Autorka przygląda się w niej mniej znanym obszarom działalności Władysława Hasiora, analizując jego akcje efemeryczne, teatralizowane ceremonie odsłonięcia rzeźb i pomników, realizacje scenograficzne, wreszcie projekty partycypacyjne i aktywizujące publiczność. Podejmując próby zrekonstruowania kształtu wybranych performansów plastycznych badaczka odwołuje się do ich materialnych i niematerialnych „śladów”: zachowanych dokumentów fotograficznych, filmowych, nagranych i zapisanych komentarzy samego autora, artykułów prasowych oraz relacji widzów-uczestników. Z krytycznego i teoretycznego namysłu nad tymi archiwaliami wyłania się sylwetka twórcy wszechstronnego – nie tylko rzeźbiarza i plastyka, ale przede wszystkim performera, reżysera zmysłowego „teatru żywiołów”, artysty wchodzącego w bezpośrednią interakcję z widzem i świadomego siły oddziaływania zdarzeń o charakterze efemerycznym, widowiskowym, ulotnym.
„Uczyłem się rzeźby, ale rzeczywiście w tej chwili pomieszałem konwencję malarską z rzeźbiarską i z tych dwóch dyscyplin uprawiam coś w rodzaju własnego teatru” – deklarował Władysław Hasior w jednym z programów publicystycznych. Mimo licznych prób konfrontowania twórczości artysty z teatralną optyką, nie podjęto jak dotąd tak obszernej i syntetycznej próby analizy jego dorobku w perspektywie performatywnej i interdyscyplinarnej. Książka „Performanse plastyczne Władysława Hasiora” wypełnia znaczącą lukę w badaniach nad twórczością artysty, jest także propozycją jej nowego ujęcia, wykorzystującego narzędzia i metodologie z zakresu performatyki, sztuki partycypacyjnej, współczesnych badań teatrologicznych i intermedialnych.
Z recenzji wydawniczych:
Książka Magdaleny Figzał-Janikowskiej Performanse plastyczne Władysława Hasiora wydana przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego to pozycja niezmiernie interesująca i ważna. Autorka analizuje różnorodną działalność Hasiora w kluczu odmiennych dyscyplin badawczych – sztuk wizualnych, performatyki, teatrologii, muzykologii. Takie podejście metodologiczne doskonale koresponduje z omawianą twórczością. Jednocześnie wpisuje się w dorobek naukowy autorki. (…)
Opisy poszczególnych rodzajów działalności plastycznej Hasiora podporządkowane są tutaj tezie o ich performatywnym charakterze. (…) Zasługą książki Figzał-Janikowskiej jest jednak dogłębna analiza tego określenia. Autorka nie poprzestaje na utrwalonej opinii, że Hasior to „inscenizator, aktor, demiurg, szaman”. (…) Precyzyjnie pokazuje elementy teatralizacji plastyki, a także rolę artysty w tych prezentacjach. Autorka dobitnie udowadnia, że Hasior był performerem, że jego rzeźby były teatralizowane przez gest i obecność samego artysty.
dr hab. Paweł Stangret, prof. UKSW
Figzał-Janikowska nie zajmuje się w swojej książce całą twórczością Władysława Hasiora, nie pisze więc monografii jego prac. Zamiast tego koncentruje się na kilku projektach rzeźbiarskich umieszczonych w przestrzeni publicznej, takich jak Prometeusz rozstrzelany, Żelazne organy, Golgota, Rydwan skandynawski czy różnych odsłonach projektu Rozstrzelanym zakładnikom w Nowym Sączu, a także jednorazowych akcjach, jak Pochód sztandarów w Łącku, Żarliwe sztandary w Drawsku Pomorskim i Nowym Sączu. Wszystkie je autorka analizuje w odniesieniu do kilku kategorii stanowiących tytuły poszczególnych rozdziałów. Są to: teatr żywiołów, performanse na żywo (oraz ich dokumentacja jako osobny rodzaj performansu) i dokamerowe, projekty partycypacyjne oraz te poświęcone naturze. (…)
Termin „performans” stał się obecnie bardzo popularny i wielu piszących usiłuje traktować go jak uniwersalny wytrych, którym można dostać się do wielu różnorodnych zjawisk. Figzał-Janikowska do tych osób nie należy i stworzony przez nią w odniesieniu do opisów aktywności artystycznej Hasiora termin „performanse plastyczne” jest całkowicie adekwatny.
dr hab. Joanna Ostrowska, prof. UAM
Magdalena Figzał-Janikowska – teatrolog, kulturoznawca, doktor nauk humanistycznych. Adiunkt w Instytucie Nauk o Kulturze Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autorka książki Przestrzenie muzyczne w polskim teatrze współczesnym (2017), współredaktorka tomów Dramat i doświadczenie (2014) oraz Pisanie dla sceny. Narracje współczesnego teatru (2019). Autorka przewodnika A walking guide. Cracow of Tadeusz Kantor (2020). Recenzentka teatralna, redaktorka działu „Teatr” w dwutygodniku kulturalnym „artPapier”. Współpracuje m.in. z „Didaskaliami. Gazetą Teatralną”, miesięcznikiem „Teatr”, kwartalnikiem teatralnym "Nietak!t" oraz portalem "teatralny.pl". Od 2018 roku współrealizuje z Krakowskim Forum Kultury projekt Muzyczny ślad Krakowa poświęcony polskiej muzyce teatralnej. W latach 2007-2014 pracowała w Operze Śląskiej w Bytomiu. W latach 2014-2021 współpracowała z Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora "Cricoteka" w Krakowie, gdzie realizowała autorskie oprowadzenia po wystawach oraz projekty edukacyjne. Zajmuje się współczesną sztuką performatywną, muzyką sceniczną oraz eksperymentalnymi formami teatru muzycznego.
