Skrzydła dla dzieci Teatr poetycki Krystyny Miłobędzkiej

Krystyna Miłobędzka jest jedną z największych poetek piszących w języku polskim – to fakt rozpoznany, szeroko opisywany, problematyzowany. To także jedna z najważniejszych rodzimych autorek piszących dla teatru dla dzieci oraz o teatrze młodego widza.
Główny cel pracy „Skrzydła  dla  dzieci.  Teatr  poetycki  Krystyny  Miłobędzkiej” stanowi próba  opisu teatralnej twórczości autorki „Siała baba mak”.
Interesowały mnie jej teksty drukowane  oraz niepublikowane  materiały,  które  znalazłam  w  archiwach.  Ważne były  także  rozmowy z osobami,  które  w  przeszłości doświadczyły  tego  teatru, z  realizatorami   najnowszych
przedstawień oraz spotkania z samą poetką.
Całą twórczość Miłobędzkiej, dla dzieci i dla dorosłych,
chciałam pokazać jako dzieło jednej  wyobraźni  poetyckiej.  Szukałam tego, co   wspólne   dla   zapisów publikowanych
w tomikach  oraz  zapisach  dla  teatru.  W  tym  celu,  podążając  za  myślą  samej  poetki, posługiwałam się właśnie słowem „zapis” (a nie „wiersz”lub „dramat”).
Moim  celem  była także uważna lektura poszczególnych tekstów, by opisać ich język oraz sposób konstruowania – z
myślą o scenie i o dziecku jako odbiorcy. Przekonanie o jedności wyobraźni poetyckiej, która w tym przypadku od
początku, od debiutanckich  „Anaglifów”, jest  także  wyobraźnią  teatralną,  potwierdzam  analizą  esejów i
wypowiedzi autorki o teatrze i o poezji.
Spróbowałam uchwycić całościowy pomysł na teatr  poetycki, jaki zaproponowała Miłobędzka. Dotyczy to poszczególnych tekstów, gier słownych dla  teatru,  ale  także  sposobu  myślenia  o  teatrze dla  dzieci,  o widzu i o  aktywności  jego wyobraźni.
Spostrzeżenia   te są   bliskie   dzisiejszym   przemyśleniom   i praktyce związanej z pedagogiką teatru, co spróbowałam pokazać w podsumowaniu.

Joanna Żygowska