Granice wspólnoty Klasyka radykalizmu społecznego (T 48)

Przez radykalizm rozumiemy zazwyczaj wiarę w uzdrawiającą siłę skrajności. Tezą radykalizmu jest bezwzględność, perspektywą – nieskończoność, patosem – entuzjazm, temperamentem – żar. Radykalizm jest wrodzonym światopoglądem ludzi niecierpliwych, klas niższych, młodzieży. Radykalizm jest dualizmem. Tylko niepewność usprawiedliwia szorstkość, tylko sprzeciw – postawę gotowości do ataku, porusza go tylko to, co wielkie zatrzymuje się tylko przed tym, co ogromne; jest purytański i dlatego faryzejski, jest pryncypialny i dlatego represywny, jest fanatyczny i dlatego destrukcyjny. Dla radykała istnieje tylko jedno prawo: zasadniczość. Jego zasadniczość jest wyrazem jego przesądów w stosunku do życia.