Geneza kultury europejskiej V-VIII w.

W procesie przejścia od rzymskiego Zachodu do chrześcijańskiej Europy rozstrzygającą rolę odegrały wieki V, VI, VII i VIII. Praca Michela Banniarda przedstawia w sposób znakomicie syntetyczny tę drogę, u kresu której ustaliła się większość cech określających kulturę europejskiego średniowiecza. Koniec dwudziestego wieku, kiedy Europa próbuje myśleć o sobie jako o całości jeśli nie zjednoczonej, to przynajmniej mającej jednorodną tożsamość, skłania do poszukiwania jej korzeni. Najgłębsze i najbardziej wyraziste spośród nich są korzenie kulturowe.

Przedmowa

Wprowadzenie

1. Czas barbarzyństwa czy okres przejściowy?

1. Wprowadzenie. Epoka pogranicza

2. Kryteria kulturowe

2. Struktury Tardoantico: V wiek

l. Waga i trwałość słowa pisanego

2. Normy szkolne a tradycja literacka

3. Sztuka i wiedza elity

4. Narzędzia materialne

5. Hellenistyczna «auctoritas»

3. Ostoje kultury

1. Usankcjonowanie spuścizny

2. Czynniki rozpadu

3. Przekaziciele ciągłości

4. Monastycyzm a kultura łacińska

4. Rodzaje i fazy ewolucji

1. Galia, skrzyżowanie kultur i języków

2. Hiszpania: wokół rekonkwisty izydoriańskiej

3. Opór i siła twórcza Italii

4. Nieoczekiwanie powstające ośrodki kultury łacińskiej

5. Literaccy mediatorzy

l. Zarys epoki

2. Augustyn

3. Boecjusz

4. Kasjodor

5. Grzegorz Wielki

6. Grzegorz z Tours

7. Izydor z Sewilli

8. Beda Czcigodny

9. Paweł Diakon

10. Alkuin

6. Przemiany Językowe

l. Społeczeństwo i język

2. Stare pytania, nowe metody

3. Pokolenia, które utrzymują język

4. Sto lat konfliktów i inwencji twórczej

5. Cykle twórcze

7. Nim powstały literatury średniowiecza

l. Wnioski: część utracona i część zachowana

2. Krystalizowanie się przeciwieństw

3. Narodziny tożsamości

Chronologiczny przegląd wydarzeń 400⁠–⁠800

Bibliografia

Indeks osobowy