Listy do (nie)poznanego poety

Musi to wybrzmieć w tym liście wyraźnie: jest los człowieczy, ale i język ma swój los. Jego nawigatorem, a nie uzurpatorem jest poeta. Nie ma żadnego przepisu, a źródła poezji są niedocieczone i wciąż przepastne. Poeta, zanim poda słowo, wpierw zanurza się w rejon, gdzie panuje niewiadome lub nie panuje wiadome, gdzie kategorie – wiem albo nie wiem nie podległy żadnym ustaleniom. Zanurza się mimo woli, wbrew sobie.

Zapisy tych rejonów są na ogół bezwiedne. Wola, zwłaszcza w sprawie poezji niewiele potrafi wskórać. W jej przypadku jest ona zabobonem. Osobiście nie chce mi się już pisać wierszy teoretycznych, interesują mnie tylko te podpowiedziane, a podpowiedzi nie należą do mnie.

Ponieważ podpowiedzi są niejako spoza nas, nos mój drogi trzeba spuścić na kwintę, co oznacza ni mniej, ni więcej: nie grzeszyć pychą. Jak można pysznić się czymś, co nie nasze.

Wojciech Kass (ur. 1964) – poeta, eseista, diarysta. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Zanim wyjechał na Mazury mieszkał i pracował w Sopocie, m.in. jako nauczyciel i dziennikarz. Jako poeta zadebiutował w 1984 roku w trójmiejskim „Dzienniku Bałtyckim”. Pierwszy swój tom poetycki Do światła wydał stosunkowo późno, w 1999 roku. Członek redakcji dwumiesięcznika literackiego TOPOS, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Pen Clubu Polska. Prowadzi zajęcia i wykłady z poezji m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Białostockim, a ostatnio w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, juror ogólnopolskich konkursów poetyckich, inicjator i organizator wielu wydarzeń o charakterze literackim i kulturalnym.
Pomysłodawca, a od 2011 roku sekretarz nagrody poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ. Laureat nagród im. Kazimiery Iłłakowiczówny, ks. Jana Twardowskiego, Nowej Okolicy Poetów, „Otoczaka”. Odznaczony m.in. brązowym i srebrnym medalem „Gloria Artis” oraz brązowym Krzyżem Zasługi. Jego wiersze przekładano na języki: angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, włoski, rosyjski, czeski, litewski, słoweński, serbski, chorwacki, bułgarski.
Ostatnio wydał Tak. Trzy eseje o poezji (2018), Metaf. Dwadzieścia wierszy o położeniu (2020), jako współredaktor zaś (z Jarosławem Ławskim) Z ducha Orfeusza. Studia o polskiej poezji 2010-2016 (2018) oraz w serii książek do pisania wydawnictwa Austeria (z żoną Jagienką) tomy Pranie (2019) oraz Gałczyński (2020). Od 1997 roku mieszka i pracuje w Praniu na Mazurach, gdzie w Muzeum K.I. Gałczyńskiego realizuje autorski program kulturalno-artystyczny „Leśniczówka Pranie – ośrodek promienny”.