Świat i głosy niedosłyszane

Patrząc na karuzelę pod murami płonącego getta, Miłosz ze szczególną ostrością uzmysłowił sobie i innym nie tylko podstawowy dla wszystkich piszących w okresie okupacji problem: jak wysłowić, co niewyrażalne, jak opisać to, co całkowicie wymyka się wypracowanym przez literacką tradycję środkom wyrazu. Ale skonstatował również niewystarczalność własnej praktyki pisarskiej.(…) Sposobem uwolnienia się od tych paradoksów i formą przekroczenia ograniczeń dotychczasowego języka poetyckiego stały się Świat. Poema naiwne i Głosy biednych ludzi, które, kiedy się patrzy z tej perspektywy, domagają się ­ponownej lektury.

Aleksander Fiut – ur. w 1945 w Żywcu, polski historyk literatury, krytyk literacki, eseista.
Od lat 70–tych zajmował się twórczością Czesława Miłosza. Przeprowadził z pisarzem serie rozmów, które ukazywały się wielokrotnie w wydaniach książkowych. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1996, w 2002 został mianowany profesorem zwyczajnym. Był kierownikiem Katedry Literatury Polskiej XX wieku Instytutu Polonistyki UJ. Jeden z członków założycieli Fundacji Miejsc Rodzinnych Czesława Miłosza, członek Rady Programowej The Institute of Czesław Miłosz (USA).
Jego zainteresowania badawcze dotyczą poza pisarstwem Czesława Miłosza, literaturą XX wieku, literaturą Środkowej Europy, pogranicza literatury oraz antropologii, religioznawstwa i psychologii.