Dowody tożsamości

Piszę ten tekst z perspektywy czterdziestu lat, mając świadomość jak bardzo świat, a w szczególności Polska, zmieniły od marca 1968 roku. Wydarzenia marcowe doczekały się obszernej literatury,  więc dziś, w świetle opublikowanych dokumentów i minionych lat, patrząc na to, co wydarzyło się wtedy – wiosną 1968 roku – mamy w posiadaniu zupełnie inną wiedzę. Zmieniliśmy się również my, którzy w jakiś sposób uczestniczyliśmy w tamtych wydarzeniach jako świadkowie, czasami jako ofiary. Słynne i dramatyczne przemówienie Władysława Gomułki wygłoszone 19 marca w Sali Kongresowej śmieszy dziś swym stylem, językiem, prymitywną argumentacją, ale wtedy przejmowało nas grozą.

Niniejszy tekst jest karkołomną próbą zrekonstruowania własnej pamięci. Mówiąc prościej, abstrahując od przeczytanych prac i analiz, chciałbym przedstawić jedynie to, co w utkwiło w mojej świadomości i co pamiętam z tamtych lat.

Michał Sobelman – Polak, Izraelczyk, urodzony w Sosnowcu, tłumacz literatury hebrajskiej, rzecznik prasowy ambasady Izraela w Polsce, redaktor naczelny pisma „Słowo żydowskie’’, scenarzysta filmów dokumentalnych.
W 1969 r. wyemigrował z Polski do Izraela, miał wówczas szesnaście lat. W Izraelu ukończył slawistykę na Uniwersytecie w Jerozolimie. Przez kilka lat był pracownikiem naukowym tej uczelni, a w latach 1988-1993 współpracował z Instytutem Jad Waszem. Od 1993 pełnił funkcję rzecznika prasowego ambasady Izraela w Polsce.
Po wyjeżdzie z Polski pracował i uczył się w kibucu. Ukończył technikum elektroniczne, po czym wstąpił do wojska, stacjonował w bazie wojskowej na Synaju, gdzie obsługiwał rakiety Hawk. W wojsku spędził sześć lat. Twierdzi, że dopiero w wojsku stał się Izraelczykiem.
Po raz pierwszy wrócił do Polski w 1983 roku, choć próbował zrobić to wcześniej, spotykał się jednak z odmowami.