Levante

Levante to prawdziwa powieść drogi – przenosimy się z Poznania do Maroka, potem – w sensacyjnych okolicznościach – trafiamy do Andaluzji, by następnie zahaczyć o Kraków i wrócić do małego pueblo blanco – Vejer. Ta droga jest dla bohaterki powieści, Alicji, próbą znalezienia sensu w tak nagle zdekonstruowanym życiu, ale doskonale wiemy, że zadanie to niełatwe. Nie tylko z powodu prawdziwego levante, który myli tropy i plącze myśli, ale bardziej chyba z powodu bohaterki, która sama jest jak levante – nie umie przystanąć, zastanowić się, wybrać właściwej drogi, lecz oderwana od pozornych korzeni, w które tak wierzyła, staje się chaosem, a szukając spełnienia, niesie tylko zniszczenie.

Edyta Niewińska Dávila po "Kosowie" przychodzi z "Levante" i zrzuca z nas kolejne warstwy przyzwyczajeń, stereotypów, masek, klisz, archetypów. "Levante" rozbiera cię, fragment po fragmencie, zdziera z ciebie wszystko, szarpie i wypluwa. Nagiego, spoconego, wyzwolonego, sensualnego, obnażonego, wolnego. Na drugim końcu świata. Tam, gdzie flamenco jest mężczyzną.