Wczesnoromantyczna balladomania w Polsce

Wczesnoromantyczna „balladomania”, której szczególne nasilenie przypadło na lata dwudzieste XIX wieku, była fenomenem niezwykłym i niebagatelnym. To chyba pierwsze w literaturze polskiej zjawisko tak wielkiej popularności jednego gatunku literackiego, które wyzwoliło równie głębokie przeobrażenia ówczesnego rynku czytelniczego, przyczyniając się między innymi do utworzenia nowych inicjatyw wydawniczych, formowania grup literackich, powstawania nowych czasopism i almanachów, wzrostu znaczenia bieżącej krytyki literackiej, kształtowania się nowych, bardziej partnerskich relacji między autorami a odbiorcami literatury itd. Jednym słowem, „balladomanię” można uznać za zjawisko o wielorakim zakresie oddziaływania i w tym sensie stanowiła ona bardzo ważny etap przełomu romantycznego w Polsce.

Wczesnoromantyczna „balladomania” w Polsce ukazuje dzieje „balladomanii” przed powstaniem listopadowym (1822–1830) i opisuje to zjawisko z perspektywy historii oraz socjologii literatury.

 
Agnieszka Sienicka – doktor nauk humanistycznych. Jej zainteresowania naukowe obejmują historię literatury polskiego romantyzmu, krytykę literacką tego okresu, a także czasopiśmiennictwo, romantyczną fantastykę oraz szeroko pojęte mody literackie. Obecnie pracuje nad antologią wczesnoromantycznej ballady polskiej. Autorka artykułów naukowych, współorganizatorka kilku konferencji literackich.