Ręka pisząca

Pisarski notes Wojciecha Kassa: studium melancholii i poetyckiego zapatrzenia w świat. Dziennik rozpaczy i ekstatycznego zachwycenia istnieniem cum grano salis. Rzecz o zmartwieniu i afirmacji. Spojrzenie z ducha i z głębi mitu Gałczyńskiego, mistrza z Leśniczówki Pranie. Własne, Kassowe ścieżki – do?..
Jarosław Ławski

Gnał przez życie, gnał tu i tam, gnał gdzieś, w wielu kierunkach i na wskroś.
Gnał za marzeniami (są dla dyletantów), za wyobrażeniami o sobie samym (głęboko tkwią w ludzkiej naturze), za projekcjami, za majakami.
A kiedy zwolnił i przystanął, nagle spostrzegł, że świat, w którym się urodził został spustoszony i nie ma już krajobrazów i pejzaży, ludzi i rzeczy, które kształtowały miękką tkankę jego duszy.
Zobaczył rumowisko i dym – czyli to, co pozostaje z życia, naszych marzeń, wyobrażeń, projekcji. Właśnie rumowisko i dym – to ich realny kształt.
To był pierwszy wstrząs.
Kiedy więc zwolnił i przystanął było za późno, bo już nic nie dało przywrócić się z widoków świata, z którym wyminął się jak z widmem. I który jak widmo przeminął.
Pozostało umrzeć.
To był drugi wstrząs.
[fragment]

Wojciech Kass (ur. 1964) – poeta, eseista, diarysta. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Zanim wyjechał na Mazury mieszkał i pracował w Sopocie, m.in. jako nauczyciel i dziennikarz. Jako poeta zadebiutował w 1984 roku w trójmiejskim „Dzienniku Bałtyckim”. Pierwszy swój tom poetycki Do światła wydał stosunkowo późno, w 1999 roku. Członek redakcji dwumiesięcznika literackiego TOPOS, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Pen Clubu Polska. Prowadzi zajęcia i wykłady z poezji m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Białostockim, a ostatnio w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, juror ogólnopolskich konkursów poetyckich, inicjator i organizator wielu wydarzeń o charakterze literackim i kulturalnym.
Pomysłodawca, a od 2011 roku sekretarz nagrody poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ. Laureat nagród im. Kazimiery Iłłakowiczówny, ks. Jana Twardowskiego, Nowej Okolicy Poetów, „Otoczaka”. Odznaczony m.in. brązowym i srebrnym medalem „Gloria Artis” oraz brązowym Krzyżem Zasługi. Jego wiersze przekładano na języki: angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, włoski, rosyjski, czeski, litewski, słoweński, serbski, chorwacki, bułgarski.
Ostatnio wydał Tak. Trzy eseje o poezji (2018), Metaf. Dwadzieścia wierszy o położeniu (2020), jako współredaktor zaś (z Jarosławem Ławskim) Z ducha Orfeusza. Studia o polskiej poezji 2010-2016 (2018) oraz w serii książek do pisania wydawnictwa Austeria (z żoną Jagienką) tomy Pranie (2019) oraz Gałczyński (2020). Od 1997 roku mieszka i pracuje w Praniu na Mazurach, gdzie w Muzeum K.I. Gałczyńskiego realizuje autorski program kulturalno-artystyczny „Leśniczówka Pranie – ośrodek promienny”.