Brak produktów
Wydawcy
Większość tekstów drukowanych w niniejszym tomie napisanych zostało w latach 1978-2003.
Ta książka ma już swoją historię. Był rok 2004, kiedy po raz pierwszy ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej Errata. Przyjęta życzliwie, została wyróżniona w dorocznej ankiecie miesięcznika „Teatr” jako „najciekawsza książka o teatrze” .
Książka Lukáša Jiřički to praca traktująca o dwóch obszarach, w których szeroko pojmowana sztuka dźwięku spotyka się z teatrem. Pierwszy z nich to obszar dźwiękowy i muzyczny w postaci sztuki radiowej, drugi – obszar teatru muzycznego, opery i instalacji multimedialnych.
Ich droga do teatru nie była prosta, niemal nikt z nich nie ukończył studiów reżyserskich, pierwsze kroki w zawodzie stawiali z dala od instytucjonalnego mainstreamu, a często – z dala od Polski.
"Mamy do czynienia z jedną z najpoważniejszych propozycji polskiej krytyki teatralnej ostatnich lat: zarówno świetnie opisującą konkretne dzieło, jak i przez nie – cały, ogromnie dziś ważny nurt poszukiwań teatralnych." - Prof. Tomasz Kubikowski
Notatki z pracy to zbiór wypowiedzi Erwina Axera o teatrze i reżyserii przygotowany z okazji 100-lecia urodzin artysty. Składa się z tekstów rozproszonych w czasopismach fachowych oraz z kilku dotąd niepublikowanych, znajdujących się w archiwum reżysera w zbiorach Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego.
"Dwudziestolecie" nie jest prezentacją wybranych aspektów międzywojennego teatru, lecz próbą zobaczenia tej epoki poprzez teatr - zawsze związany ściśle z rzeczywistością, która go współtworzy (i którą on współtworzy, zwracając uwagę publiczności na kwestie niedostatecznie przepracowane, drażliwe, pomijane w oficjalnym dyskursie).
Jest to 8 tom publikacji "Teatr w Polsce" zawierający dokumentację sezonu 2015/2016. Publikacja od pierwszej edycji powstaje w ścisłej współpracy z teatrami i instytucjami.
Książka Piotra Morawskiego jest nowatorską próbą rewizji dotychczasowej interpretacji dramaturgii oświecenia w kategorii literatury dydaktycznej, w potocznym odczuciu mało atrakcyjnej teatralnie, silnie związanej z czasem swego powstania i przez to - poza kilkoma utworami z listy szkolnych lektur - skazanej na zapomnienie.
Założeniem książki jest wyrysowanie mapy kontekstów myślenia o festiwalu jako jednej z ważnych współczesnych instytucji sztuki. Znalazły się tutaj m.in. manifesty kuratorskie, scenariusze, teksty programowe, rozmowy. Ich autorami są znakomici praktycy i praktyczki, twórcy i twórczynie projektów artystycznych oraz badacze i badaczki przyglądające się mechanizmom produkcji i odbioru sztuki.
Paweł Konic w szkolnych latach myślał o fizyce, miał w planach inne kierunki, ale w końcu podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Wtedy właśnie zajął się teatrem studenckim. Reżyserował, pisał, organizował występy teatrów, a nawet – wspomniał o tym w jednym z wywiadów – zagrał główną rolę.
Rocznik poświęcony polskiemu życiu teatralnemu, gromadzący kompletne informacje dotyczące wszystkich działających w Polsce teatrów – zarówno instytucjonalnych wszystkich szczebli, jak i działających jako stowarzyszenia, fundacje, jednostki prywatne czy inicjatywy społeczne – a także szkół artystycznych, festiwali, instytucji, agencji itd.
Zbiór praktycznych spostrzeżeń dla wszystkich, którzy stają przed trudnym zadaniem zapewnienia funduszy i wsparcia dla niezależnych działań artystycznych.
Dwujęzyczna (polsko-włoska) książka autorstwa Giovanni Pampiglione.
Nigdy jako widz nie widziałem aż tyle, nie tak dokładnie, tak z bliska. Nigdy nie byłem tak bardzo w środku wydarzeń scenicznych. Nie bez przyczyny, bo Hueckel wraz z aktorami krąży tam, gdzie ja nigdy nie będę krążył - w środku wydarzeń.
Pamiętanie - dla pamięci zbiorowej - nie oznacza wyłącznie utrzymywania w świadomości czy opowiadania dla utrwalenia.
Akademia Ruchu był jednym z najważniejszych polskich teatrów eksperymentalnych ostatnich kilkudziesięciu lat, być może nawet najważniejszym.
Koroną faktomontaży okazała się jedna sztuka Trietiakowa "Krzyczcie, Chiny!", którą Schiller zobaczył najpierw w Moskwie, w 1928 r., wystawioną przez Wsiewołoda E. Meyerholda.
„W pogoni za teatrem” to uzupełniona reedycja wspomnień Tadeusza Byrskiego, opublikowanych w ocenzurowanej wersji w roku 1976 w PIW-ie.
Rocznik zawiera pełną dokumentację wszystkich wydarzeń (premier, repertuarów, kolejnych edycji festiwali), które odbyły się w sezonie 2013/1.
Podsumowanie artystycznej kariery jednego z najważniejszych twórców teatru eksperymentalnego w Polsce? Nie do końca.
Witold Sadowy urodził się w 1920 roku. Debiutował jako aktor tuż po wojnie,w maju 1945 roku, w pierwszym powojennym Teatrze m.st.Warszawy rolą Florisa w Burmistrzu Stylomondu Maurice'a Materlincka.
W roku 2012 mija 20. rocznica śmierci Zbigniewa Raszewskiego – najwybitniejszego polskiego historyka teatru, jednej z największych postaci polskiej humanistyki drugiej połowy XX wieku, prawdziwej legendy środowiska.
Przygotowując kolejny tom rocznikaTeatr w Polsce" - po przeanalizowaniu uwag, postulatów, sugestii i opinii naszych czytelników - postanowiliśmy wprowadzić kilka zmian. Ta najważniejsza polega na wyodrębnieniu części adresowo-kontaktowej. Część pierwsza - adresownik - zawiera informacje teleadresowe teatrów wszystkich typów...
Improwizacje pod redakcją Ewy Bułhak i Mateusza Żurawskiego to już drugi tom edycji krytycznej scenariuszy Jerzego Grzegorzewskiego, wydawanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego przy współpracy Teatru Studio i Teatru Narodowego...
"Byle dalej. Autobiografia mówiona i materiały" Andrzej WirthAndrzej Tadeusz Wirth urodził się 10 kwietnia 1927 roku w małym miasteczku Włodawa, które dziś leży przy granicy Polski z Białorusią. Później mieszkał w wielu miastach: Warszawie, Nowym Jorku, Londynie, Giessen, Berlinie i Wenecji...
Artystę Mima w mojej pracy nazywam Milczącym Aktorem, natomiast teatr, którego jestem autorem i dyrektorem artystycznym - Teatrem Sztuki Mimu.
Opublikowane w dwóch tomach korespondencji materiały pochodzą ze zbiorów prywatnych Edmunda i Marii Wiercińskich, przechowanych przez Ich córkę, Ewę Wiercińską (później Smołkę) i udostępnionych dzięki uprzejmości Ich wnuka.
Założeniem ukazującej się co roku publikacji Teatr w Polsce jest zebranie jak największej ilości informacji związanych z miejscem funkcjonowania, strukturą i działalnością artystyczną wszelkich instytucji, organizacji i stowarzyszeń, które tworzą polskie współczesne życie teatralne.
Najnowsza publikacja poświęcona jest biografistyce teatralnej - tej pielęgnowanej, ale i zaniedbywanej przez historyków teatru oraz tej uprawianej i wykorzystywanej przez twórców teatralnych.
Album poświęcony pracy artystycznej jednego z najwybitniejszych polskich scenografów - Jerzego Juka Kowarskiego - jest niekonwencjonalną opowieścią o czterdziestu latach twórczości, która zaowocowała ponad osiemdziesięcioma inscenizacjami, przygotowanymi we współpracy z najwybitniejszymi reżyserami - głównie Jerzym Jarockim.
Przygotowując kolejny tom rocznika "Teatr w Polsce" - po przeanalizowaniu uwag, postulatów, sugestii i opinii naszych czytelników - postanowiliśmy wprowadzić kilka zmian. Ta najważniejsza polega na wyodrębnieniu części adresowo-kontaktowej.
W przekonaniu, że polska historia teatru potrzebuje nowego impulsu, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego we współpracy z Katedrą Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego zorganizował konferencję zatytułowaną Ustanawianie historii.
Skąd się wzięły Warszawskie Spotkania Teatralne? Jaka jest historia i legenda jednego z najstarszych festiwali w Polsce? Dlaczego WST budziły tak wielkie emocje? Kto brał w nich udział po jednej i po drugiej stronie rampy? Kto je tworzył? Jak wyglądało życie festiwalowe?
Książka jest pokłosiem drugiej konferencji z cyklu NOWE HISTORIE, którą Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zorganizował wspólnie z Katedrą Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Książka będąca efektem konferencji naukowej (stanowiącej aneks do cyklu Nowe historie). Tytuł tomu przywołuje jedną z najbardziej wpływowych literaturoznawczych szkół krytycznych i łączy ją z polską recepcją dzieł Szekspira, które znajdując się w centrum zachodniego kanonu dramatycznego, wrastają jednocześnie głęboko w tkankę polskiej kultury.
Wybór tekstów wygłoszonych na czwartej konferencji z cyklu Inna Scena (2–3 kwietnia 2009). Nie proklamuje on „końca męskości”, ale stawia pytania, o to, czy destabilizacja jej tradycyjnej koncepcji, z jaką mamy współcześnie do czynienia, może prowadzić do zmiany patriarchalnego paradygmatu?
Założeniem publikacji było zebranie jak największej ilości informacji praktycznych związanych z miejscem funkcjonowania i strukturą wszelkich instytucji organizacji i stowarzyszeń , których działalność tworzy polskie współczesne życie teatralne.