Między parafią a łagrem

Przed wojną działał on w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży i w ZHP, studiował też we Francji uzyskując doktorat z nauk społecznych. Od czasów przedwojennych datuje się jego przyjaźń z bł. ks. Władysławem Bukowińskim, „Apostołem Kazachstanu”. W latach 1939-1944 był proboszczem w Szumbarze i Dederkałach, na pograniczu Wołynia i Podola.

Za zorganizowanie samoobrony Polaków przed atakami ukraińskich nacjonalistów został odznaczony przez AK Krzyżem Walecznych. W latach 1956-1958 pracował jako duszpasterz w Kazachstanie.

Wielokrotnie był więziony, w łagrach spędził ponad 17 lat (w Workucie, na Uralu, w obwodzie irkuckim, w Kraju Mordowskim). Od 1966 roku do śmierci pracował w Barze i innych parafiach na Podolu.

W swojej książce ks. Józef Kuczyński opisuje osobiste, często dramatyczne wspomnienia obejmujące okres wojny, podróże misyjne po Ukrainie, działalność duszpasterską w Kazachstanie, aresztowania, śledztwa i pobyty w łagrach oraz pracę w parafiach Podola.

Jest świadectwem heroicznej walki o utrzymanie wśród wiernych na Wschodzie przynależności do Kościoła oraz więzów z polskością.