Historia Święta Nowego Testamentu

Przedwojenny pedagog i wychowawca młodzieży, autor licznych podręczników, w tej książce zaprasza czytelników w podróż po świecie Nowego Testamentu. Podróż do starych czasów, o których przedwojenna młodzież wiedziała niewiele, a współczesna i to nie tylko młodzież, ale i zapewne zdecydowana większość dorosłych, wie jeszcze mniej. Jest więc ta niewielka książka znakomitą okazją do nadrobienia zaległości. Ksiądz Archutowski występuje tu w roli przewodnika a opowieść o życiu Pana Jezusa i apostołów, z licznymi cytatami z Pisma Świętego, potrafił nie tylko wpleść w szerszy kontekst historyczno-kulturowo-religijny, ale również przedstawiając po wielokroć nietuzinkową interpretację cudów Pana Jezusa lub licznych przypowieści. Dla większości czytelników, poza walorami duchowymi, będzie to pasjonująca opowieść.

* * *

Patriarchowie i prorocy Starego Zakonu zapowiedzieli przyjście Mesjasza – Zbawiciela świata. Otóż księgi Nowego Zakonu dają nam poznać tę postać.

Mesjaszem jest Pan nasz, Jezus Chrystus. Będąc Bogiem, zstąpił On na ziemię, stał się człowiekiem. Rozwinął swą działalność w Palestynie; tam przed dziewiętnastu wiekami nauczał, czynił cuda, umarł na krzyżu, zmartwychwstał, a w końcu wstąpił do nieba. Za życia Jezus Chrystus ogłosił nową naukę – Ewangelię św., ustanowił sakramenty św., założył Kościół. W ten sposób Jezus Chrystus stał się dla ludzi najdoskonalszym Nauczycielem, ich Zbawcą i wzorem doskonałości.
Właśnie Jezus Chrystus, Jego nauka, czyny, śmierć i zmartwychwstanie, oraz Kościół i jego sakramenty są przedmiotem historii św. Nowego Testamentu.
Pragnąłbym bardzo, by słowa Ewangelii świętej w tej książce zawarte oraz zasady wiary w niej wyłożone budziły w sercach młodzieży i miłość dla Pana Jezusa i uczyły ją żyć na chwałę Bożą i pożytek Ojczyzny.
Fragment Wstępu

* * *

Bł. Ks. Roman Archutowski urodził się w 1882 r. w Karolinie, w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Pułtusku wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1904 r. Przez rok był wikariuszem w parafii Jeżów, po czym kontynuował studia na Akademii Cesarskiej w Petersburgu.

Po powrocie do Warszawy został prefektem w Gimnazjum Realnym i Prywatnym Św. Stanisława Kostki. Miał wielki talent pedagogiczny i łatwość nawiązania kontaktu z młodzieżą. W 1925 r. został dyrektorem tego gimnazjum. Był autorem najpopularniejszego podręcznika historii Kościoła dla szkół średnich, który obecnie zostaje wznowiony. W 1940 r. został rektorem seminarium warszawskiego.

W 1942 r. został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Po miesięcznych torturach zwolniono go, ale w tym samym roku ponownie uwięziono. Był maltretowany przez służbę więzienną, gdyż nie zamienił sutanny na ubranie cywilne. W marcu 1943 r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, gdzie również nieraz był bity i torturowany. Zachorował na tyfus plamisty i zmarł w Niedzielę Palmową, 18 kwietnia 1943 roku.

Jan Paweł II beatyfikował go w gronie 108 męczenników II wojny światowej w 1999 r. w Warszawie.