Brak produktów
Produkt dodany poprawnie do Twojego koszyka
Ilość produktów w Twoim koszyku: 0. Jest 1 produkt w Twoim koszyku.
Nauki humanistyczne
- Nowości
- NAGRODY LITERACKIE
- ZAPOWIEDZI
- BESTSELLERY
- PODRĘCZNIKI SZKOLNE
- TataTeżCzyta
- DZIEŃ KOBIET
- WAKACJE
- WIOSNA
- BOŻE NARODZENIE
- POLECAMY
- PROMOCJE
- PAKIETY
- Artykuły papiernicze
- Audiobooki i płyty
- Gry, puzzle, zabawki
- Architektura
- Biografie i autobiografie
- Czasopisma
- Edukacja
- Eseje i felietony
- Fantastyka
- Historia
- Kalendarze
- Kryminał, sensacja, thriller, horror
- Komiksy
- Kultura i sztuka
- Kuchnia i diety
- Literatura dziecięca
- Literatura młodzieżowa
- Literatura faktu
- Literatura piękna
- Literatura obyczajowa i romans
- Literatura podróżnicza
- Literatura w języku ukraińskim
- Medycyna
- Nauki ekonomiczne
- Nauki humanistyczne
- Nauki polityczne
- Nauki ścisłe i przyrodnicze
- Poezja
- Poradniki
- Psychologia i socjologia
- Rekreacja
- Religie
- Wiedza alternatywna i ezoteryka
- Wywiady, listy i wspomnienia
- Zdrowie i uroda
Zobacz większe
Pochwała lenistwa i inne eseje
Russell Bertrand
978-83-7998-572-2
Nowy
13 egz.
21,76 zł
32,00 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką
-32%
| Autor | Russell Bertrand |
| Rok wydania | 2025 |
| Ilość stron | 200 |
| Szerokość (mm) | 125 |
| Wysokość (mm) | 195 |
| Grzbiet (mm) | 13 |
| Wymiary | 125 x 195 x 13 mm |
| Oprawa | miękka |
| Wydawca | Vis-a-Vis Etiuda |
Bertrand Russell (1872-1970) – angielski filozof, logik, matematyk, eseista, pisarz, laureat Nagrody Nobla (1950) w dziedzinie literatury, także działacz społeczny, socjalista utopijny, pacyfista, propagator ateizmu, jeden z twórców filozofii analitycznej, uczeń Wittgensteina, autor kilkudziesięciu książek, w tym napisanego wspólnie z Alfredem Northem Whiteheadem fundamentalnego dzieła „Principia Mathematica”.
W zbiorze esejów Pochwała lenistwa wydanych pierwotnie w 1937 roku zajmuje się Russell zagadnieniami z pogranicza filozofii, socjologii i etyki, w tym genealogią faszyzmu, socjalizmem, cywilizacją Zachodu, wychowaniem młodzieży, ale też… kometami, czy owadami. W tytułowym eseju pisze: W świecie, w którym nikt nie będzie zmuszany do pracy przez więcej niż cztery godziny na dobę, wszyscy, którzy mają takie potrzeby, będą mogli oddać się badaniom naukowym, a malarze będą mogli malować nie przymierając głodem, bez względu na to, jak doskonałe będą ich malowidła. Młodzi pisarze nie będą musieli przyciągać uwagi czytelników tanią sensacją, aby w ten sposób zyskać niezależność materialną potrzebną do napisania monumentalnego dzieła, na które, gdy czas nadejdzie, nie starcza już sił i zdolności. Ludzie, którzy w trakcie swojej pracy zawodowej zainteresują się jakąś dziedziną gospodarki lub polityki, będą mogli rozwijać swoje pomysły bez popadania w pułapkę akademickości, która tak często nadaje pracom ekonomistów uniwersyteckich charakter rozważań oderwanych od rzeczywistości. Lekarze będą mieli czas, by zaznajamiać się z postępem wiedzy medycznej, a nauczyciele nie będą dłużej czynić rozpaczliwych wysiłków, aby przy pomocy tradycyjnych metod nauczać rzeczy, których sami nauczyli się w młodości, a które mogły w międzyczasie być przez naukę odrzucone. Nade wszystko zaś zapanuje szczęście i radość z życia zamiast nerwowego napięcia, przemęczenia i złej przemiany materii. Wykonywanej pracy będzie dość dużo, aby odpoczynek pozostał przyjemnością, a jednoczenie nie dość dużo, by mogła ona doprowadzić do stanu wyczerpania. Ponieważ zatem w czasie wolnym ludzie nie będą zmęczeni, nie wystarczą im już rozrywki bierne i jałowe.
Co najmniej jeden procent ludności poświęci zapewne czas wolny od pracy zawodowej zajęciom o pewnej społecznej doniosłości, a ponieważ ich poziom życia nie będzie zależał od tych zajęć, nic nie będzie hamować ich oryginalności i nie zmusi ich do trzymania się wzorów ustalonych przez autorytety starszego pokolenia. Ale korzyści płynące z czasu wolnego nie ograniczą się do przypadków wyjątkowych. W warunkach umożliwiających szczęśliwe życie zwykli mężczyźni i kobiety staną się lepsi, mniej skłonni do prześladowania innych i mniej wobec innych podejrzliwi. Zaniknie zamiłowanie do wojen, częściowo z powodów, o których mowa była wyżej, a częściowo dlatego, że wojna pociągałaby za sobą konieczność długiej i ciężkiej pracy. Pogoda ducha jest tą cechą charakteru, której świat potrzebuje najbardziej, ale nie rodzi się ona w bezustannej walce, lecz w życiu płynącym w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa.
Współczesne metody produkcji dały nam możność zapewnienia spokoju i bezpieczeństwa wszystkim. Zamiast tego wolimy jednak, by jedni się przepracowywali, a inni wegetowali w nędzy. Jak dotąd godziliśmy się znosić trudy, które konieczne były, gdy nie istniały jeszcze maszyny i trudno powiedzieć, byśmy pod tym względem zachowywali się rozumnie – nie ma jednak powodu by postępować nierozumnie bez końca.
