Nie wierz nikomu

Powieść o okresie stalinizmu napisana z perspektywy klasy robotniczej. Przez wielu uważana za summę okresu komunizmu w Polsce. Dzieło o wymowie antyreżimowej, w pierwszym wydaniu okaleczone przez cenzurę. Autor edycję z 1987 roku uznał za niepełną – przyjaciołom rozdawał egzemplarze książki z doklejkami i dopiskami. Dzięki literackiemu śledztwu edytorzy zrekonstruowali autorską wersję tekstu.

Pierwsza część powieści, Baza, miała kontynuację w postaci nigdy niepublikowanej Nadbudowy. Obecne wydanie po raz pierwszy prezentuje kilkadziesiąt stronic legendarnego drugiego tomu z brulionów odnalezionych w domowym archiwum pisarza.

Polecamy też powiązane tytuły: ARW oraz Czycz i filmowcy.

a w samym holu dworca był ołtarz Stalina… taki że zastawiał wyjście na perony, z wyjątkiem tylko dwu po bokach ołtarza, co wyglądało jak wyjście do zakrystii… wielkie białe popiersie Stalina na czerwonym postumencie, i tło i boki z czerwieni a z góry zwieszały się szturmówki… podświetlone to w dzień i w nocy… kiedy jeździłem jeszcze do szkoły jakiś pijak uklęknął przed tym ołtarzem, i… bez wygłupiania się a z pijaną żarliwą nadzieją… krzyknął „Józiu, daj na pół litra”…

Stanisław Czycz (1929–1996) – absolwent liceum elektrycznego, pracownik Krakowskich Zakładów Kamienia Budowlanego, poeta (pierwsze wiersze wydrukował w 1955 roku, w towarzystwie m.in. Mirona Białoszewskiego i Zbigniewa Herberta, opublikował tomiki Tła, Berenais, Białe południe, Wybór wierszy) i prozaik (autor Anda, Arwa, Pawany; zbiorowych edycji prozy: Ajol, Nim zajdzie księżyc, Nie wiem co ci powiedzieć. Pośmiertnie wydano: Słowa do napisu na zegarze słonecznym, cz. V (2011), Wiersze wybrane (2014), Opowiadania krzeszowickie (2016).