Maria

„Mijały miesiące i zrobiło się cieplej. Śniegu jest coraz mniej, ziemia pokrywa się czarnymi plamami. Wiatr chwieje drzewami i nabrzmiałymi pąkami, a nad nimi latają i kraczą wrony. Pewnego ranka spadł ciepły deszcz. Stoją kałuże wody. Woda bulgocze spływając z dachów strumyczkami, dudni i tworzy duże, czyste bańki. Sirko mocniej przyciska się do ściany, zwija w ciaśniejszy kłębek, głębiej wciska pod siebie głowę. W wiosce panuje głęboki spokój. Psy nie szczekają. Nie ma, mówią. Zjedli je. Został jeden Sirko. Nikt mu nie przeszkadza. Nie drażni jego nerwów szczekanie innych psów. Może spać spokojnie. Mario... Upiecz coś... Wiesz. Może jeszcze więcej kory... Dodaj... słyszysz, dodaj... Wczoraj smakowało zupełnie dobrze... Ee, gdyby nie to małe. Ono przecież nie strawi...

Maria stoi nad dzieckiem i myśli: Umrzesz, dzieciątko. Na całym szerokim świecie nie ma dla ciebie odrobiny chleba. Ani odrobiny chleba”.

Autor opisał w tej powieści 26 285 dni życia Marii na kanwie okrucieństw reżimu, strachów i bólu, ale także miłości, zdrady i poszukiwaniu prawdziwego szczęścia, którego pragnie każdy. Książka ta, dedykowana matkom, które zmarły śmiercią głodową na Ukrainie w latach 1932–1933. Bezbronnym wobec zła.

"Maria" - wstrząsająca powieść - kronika, która została napisana przez ukraińskiego pisarza - emigranta Ułasa Samczuka w 1933r. i od początku była uważana za prawdziwe dzieło. Szczerość i rozważny styl narracji pozwalają czytelnikowi nie tylko objąć umysłem, ale także wziąć do serca tragedię wielkiego głodu i bezbronność człowieka wobec tego zła.