Brak produktów
Produkt dodany poprawnie do Twojego koszyka
Ilość produktów w Twoim koszyku: 0. Jest 1 produkt w Twoim koszyku.
Literatura piękna
- Nowości
- NAGRODY LITERACKIE
- ZAPOWIEDZI
- BESTSELLERY
- PODRĘCZNIKI SZKOLNE
- TataTeżCzyta
- DZIEŃ KOBIET
- WAKACJE
- WIOSNA
- BOŻE NARODZENIE
- POLECAMY
- PROMOCJE
- PAKIETY
- Artykuły papiernicze
- Audiobooki i płyty
- Gry, puzzle, zabawki
- Architektura
- Biografie i autobiografie
- Czasopisma
- Edukacja
- Eseje i felietony
- Fantastyka
- Historia
- Kalendarze
- Kryminał, sensacja, thriller, horror
- Komiksy
- Kultura i sztuka
- Kuchnia i diety
- Literatura dziecięca
- Literatura młodzieżowa
- Literatura faktu
- Literatura piękna
- Literatura obyczajowa i romans
- Literatura podróżnicza
- Literatura w języku ukraińskim
- Medycyna
- Nauki ekonomiczne
- Nauki humanistyczne
- Nauki polityczne
- Nauki ścisłe i przyrodnicze
- Poezja
- Poradniki
- Psychologia i socjologia
- Rekreacja
- Religie
- Wiedza alternatywna i ezoteryka
- Wywiady, listy i wspomnienia
- Zdrowie i uroda
Zobacz większe
Gliny zawsze pukają tak samo
MISIUNA ERNEST
978-83-66149-56-4
Nowy
7 egz.
17,14 zł
25,20 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką
-32%
| Autor | MISIUNA ERNEST |
| Rok wydania | 2020 |
| Ilość stron | 102 |
| Wymiary | 150 x 210 mm, oprawa miękka |
| Oprawa | miękka |
| Wydawca | WITANET |
– Policja! Proszę otworzyć drzwi!
Spojrzałem na zegarek. Był kwadrans po szóstej rano. „Ci to mają zdrowie” pomyślałem zdejmując łańcuszek blokady drzwi i przekręcając klucz w zamku. Na korytarzu stało dwóch facetów i nie patrzyło im z oczu fiołkowo. Wyższy był dobrze zbudowany, ogolony na zero i miał nieco wysuniętą szczękę, całkiem jakby zapraszał do walki na pięści. Niższy miał smutny wzrok, krótkie rude włosy i mocne zakola na chudej czaszce. Przyszło mi natychmiast do głowy że takich zakoli można dorobić się tylko nurkując często między kobiece uda. Ale chłopakom nie było do śmiechu i nie próbowałem nawet iść w żarty. Nie o tej porze i nie z nimi. Ubrani byli jak to policja – dżinsy z wypchanymi kolanami, koszule w kratę i wyleniałe marynarki. Pomyślałem też, że pewnie zostawiają te ciuchy w szafkach po pracy, żeby nie przynosić do domu zapachu i mrówek z komisariatu. Jeden z nich sięgnął do kieszeni i śmignął mi przed oczami czymś tak szybko, że mogłaby to być nawet paczka Marlboro...
