Kryptonim reporter

Opowieść płynie kilkoma wartkimi nurtami, bez żadnych zawirowań. Znajdujemy tu żywy obraz pewnych aspektów polskiej rzeczywistości od 1961 roku. Pisało się o nich często w pierwszych latach po tzw. transformacji ustrojowej, a zwłaszcza po powołaniu Instytutu Pamięci Narodowej; pisało się zawsze z powagą, namaszczeniem, czasem gniewem, ponieważ wydarzenia z tamtych czasów zachowały w zbiorowej pamięci swą autentyczną grozę.

Tu zaś, w tej książce, o życiu w ówczesnej atmosferze opresji autor, nazwany przez polityczną tajną policję „figurantem ze sprawy o kryptonimie «Reporter»”, opowiada z osobliwym, zgoła żartobliwym dystansem. Sam nie odgrywa roli głównego bohatera, natomiast daje się wodzić za nos narratorowi, który również pisze w pierwszej osobie liczby pojedynczej, i kpi z opisywanej rzeczywistości i z siebie.

Relacjonując swoje doświadczenia z tajną policją polityczną PRL, pisze o przygodach w kraju i za granicą, lecz zawsze z odczuciem różnych tchnień bezpieki.

Jacek Wegner - dziennikarz, dydaktyk akademicki dziennikarstwa i dziedzin około dziennikarskich. W Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego przez 20 lat prowadził zajęcia z warsztatu dziennikarskiego, ze specjalizacji prasowej. Przez sześć lat prezesował Fundacji na rzecz Rozwoju Szkolnictwa Dziennikarskiego działającej przy Instytucie Dziennikarstwa UW. W dziennikarstwie pełnił funkcje: adiustatora, reportera, redaktora depeszowego, redaktora prowadzącego, kierownika działu kultury, sekretarza, redaktora naczelnego. Pracował m. in. w dziennikach „Kurier Polski”, „Express Wieczorny”, „Głos Pracy”, „Rzeczpospolita”, „Polska Zbrojna”, tygodnikach „Kultura”, „Tygodnik Centrum”, miesięczniku „Komunikat SARP”.

Jest autorem licznych tekstów publicystycznych oraz książek: „Konwicki. Czarodziej naszego losu”, „Sternicy. Opowieść o 10 przywódcach PPR-PZPR”, „Powtórki Maturzysty”, „Bez świadków obrony. Historia Jerzego i Ryszarda Kowalczyków”, „Biesy sarmackie”, „Rzeczpospolita - duma i wstyd”.