Wojna futbolowa

Wybór reportaży z lat 60. i 70. ukazujących dramatyczne wydarzenia w Afryce, Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie. Tytułowa Wojna futbolowa dotyczy konfliktu zbrojnego między Hondurasem a Salwadorem w 1969 roku.

W końcu lat 70. XX wieku trzy polskie wydawnictwa zwróciły się do czołowych rodzimych reporterów z prośbą o udostępnienie ich najlepszych tekstów do serii „Biblioteki Literatury Faktu”. Ryszard Kapuściński nie tylko przygotował wybór swoich zagranicznych reportaży pisanych od 1960 r., ale też uzupełnił go o nowe teksty-łączniki, mające formę pobieżnych szkiców i osobistych notatek autora. Zbiór, zatytułowany Wojna futbolowa, zyskał w ten sposób cechy spójnej całości, a równocześnie stworzył pisarzowi większe pole do ukazania niebezpiecznej pracy reportera na frontach wojen i w zamęcie rewolucji.

Tak jak Márquez jest wielkim czarodziejem współczesnej powieści, tak Kapuściński jest czarnoksiężnikiem nadzwyczajnym współczesnego reportażu. Wojna futbolowa stanowi doskonały przykład jego magicznych umiejętności.                                                                                     
(John le Carré)

O AUTORZE
Ryszard Kapuściński (ur. 1932 w Pińsku, zm. 2007 w Warszawie), polski reporter, korespondent zagraniczny i wojenny Polskiej Agencji Prasowej,  pisarz, poeta i fotografik.  W latach 1951–1955 studiował na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1955 r. pracował w redakcji  "Sztandaru Młodych", potem (od 1958 r.) w redakcji "Polityki"; od 1962 do 1980 r. korespondent PAP w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. Zastępca redaktora naczelnego (1972–1974) miesięcznika "Kontynenty". Od 1975 r. publikował swoje najważniejsze książki w odcinkach w tygodniku  "Kultura" i od 1989 w "Gazecie Wyborczej". Autor reportaży literackich, w których przedstawiał przemiany społeczne i ustrojowe, przewroty polityczne i konflikty zbrojne, mechanizmy funkcjonowania i upadku dyktatur.  Międzynarodową sławę przyniósł mu zwłaszcza Cesarz. W Lapidariach (6 tomów), zamieścił wiele przemyśleń o charakterze filozoficznym, osobistych refleksji o pisarzach, o współczesnym świecie, o własnej twórczości. Wydał też dwa zbiory poezji i albumy fotografii Z Afryki i Ze świata. Został uhonorowany w 1999 r. przez polskie środowisko dziennikarskie jako Dziennikarz Wieku. Był kandydatem do Literackiej Nagrody Nobla.