Moi rodzice nie są tak naprawdę moi

W dzieciństwie odprawiamy czary, malujemy, piszemy, tańczymy, opowiadamy historie, organizujemy zabawy i bez przerwy coś udajemy. Wymyślamy równoległe światy oraz postaci, a naszej wyobraźni nie krępuje logika. Gdy dorastamy, zaczynamy prawie wszystko segregować i dzielić na kategorie – w tym również sztukę i jej twórców. Niektórych wynosimy na piedestał, a innym każemy się wynosić. Ostatecznie przenosimy zadanie tworzenia sztuki na tych, którzy naszym zdaniem są w tym lepsi.

Dzisiaj, kiedy dzieli nas to, co nowe i niespodziewane, kiedy w życiu jest coraz mniej miejsca dla wyobraźni, poniższe przekonania mogą przypomnieć nam wspólne korzenie oraz dawną kreatywność.

Opowieści, którymi podzieliło się z nami wielu artystów, zilustrował Kamil Macejko, a zebrała Rachel Karafistan.