Ekrany piśmienności

Ekrany przyjemności nie mają charakteru nowinek technicznych, nie roszczą sobie pretensji do roli przewodnika po najnowszych zjawiskach cyfrowej piśmienności. Mimo to rozważania czternastu autorów (wśród nich klasyków tematu) wpisują się w zestaw pierwszorzędnych problemów zapośredniczonej technicznie piśmienności, zwłaszcza dotyczących teorii i praktyki pisma ekranowego. Autorzy antologii proponują zatrzymać się na chwilę w tym pochodzie nowości i spojrzeć nieco wstecz, by to, co przed nami, uczynić bardziej zrozumiałym, a może i bardziej przewidywalnym: cofnąć do kulturowych źródeł pisma tradycyjnego, spojrzeć na fenomen powielania, przyjrzeć się piśmienności filmowej oraz ikoniczności czasopism, bo one także w tym pochodzie mają swój udział. Zawsze bowiem cokolwiek robimy z pismem, ono także coś robi z nami, nie pozostawiając nas obojętnymi wobec siebie i samego aktu pisania.