Polityczne dzieło Edvarda Benesa Mała Enteneta w polityce zagranicznej Czechosłowacji 1918-1925

Małą Ententą nazwano blok trzech państw: Czechosłowacji, Rumunii i Jugosławii stworzony po zakończeniu I wojny światowej,po rozpadzie Austro-Węgier. Głównym jego twórcą był Edvard Bene czeski polityk, najbliższy współpracownik prof. Toma G. Masaryka, minister spraw zagranicznych Czechosłowacji w latach
1918-1935. Obaj ci politycy odegrali najważniejsza rolę w akcji niepodległościowej, która doprowadziła do powstania po I wojnie światowej Państwa Czechosłowackiego. Zarówno Czechosłowacja jak też Rumunia i Jugosławia obawiały się rewizjonizmu węgierskiego te obawy stały się spoiwem sojuszu zwanego Małą Ententą. Autor przedstawia czeską akcję niepodległościową w latach 1914-1918, proces formowania Małej Ententy w latach 1920-1921, rolę, jaką w tym procesie odegrał E. Bene oraz działania bloku do roku 1925, czyli do konferencji w Locarno. Konferencja w Locarno i podpisane tam układy, a szczególnie gwarancje granic Niemiec z Belgią i Francją oraz odmowa Niemiec takich gwarancji dla granic z Czechosłowacją i Polską, zmieniła układ sił w Europie, wzmocniła
Niemcy kosztem państw mniejszych, w tym członków Małej Ententy, otwierała w przyszłości możliwość rewizji terytorialnych. Niestety, w tym czasie ani E. Bene, ani inni politycy nie rozumieli tych negatywnych skutków. Ujawniły się one w następnych latach, a najostrzej w 1938 r., kiedy doszło do podpisania układu monachijskiego oddającego Niemcom Sudety. Wtedy też Mała Ententa przestała praktycznie istnieć.

Roman Dębecki jest absolwentem Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz; oprócz historii zajmuje się motoryzacją, w szczególności motoryzacją zabytkową.