Przyczółek Kijów 1920

Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. Wojsko Polskie oraz armia Ukraińskiej Republiki Ludowej rozpoczęły 25 kwietnia ofensywę zwaną wyprawą kijowską (rzadziej operacją ukraińską). Wojskami od Mozyrza do Olewska dowodził płk Józef Rybak (tzw. Grupa Operacyjna płk. Rybaka), od Olewska do Połonnego dowodził gen. Edwrad Rydz-Śmigły, od Połonnego do Płoskirowa gen. Antoni Listowski (2 Armia), a od Płoskirowa do granicy z Rumunią gen. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański (6 Armia). Od 4 maja Armia Czerwona zaczęła wycofywać się z Kijowa i do miasta rozpoczęły wkraczać oddziały Wojsko Polskie. Doszło do walk na moście przez Dniepr, lecz po krótkiej wymianie ognia 6 pułk piechoty Legionów 1 DPLeg. oraz 59 i 60 pułki piechoty wielkopolskiej (z 15 Dywizji Piechoty) przeszły przez rzekę i zajęły lewobrzeżny przyczółek sięgający 15 km w głąb terytorium wroga (do miejscowości Browary). Cała prawobrzeżna Ukraina została zajęta kosztem 150 zabitych i 300 rannych.  
Niniejsze opracowanie J.S. Wojciechowskiego poświęcone jest obronie przyczłóka na lewym brzegu Dniepru na przedpolach Kijowa. Zacięte walki trwały tam od 9 maja do 12 czerwca 1920 r. Przyczołek został obroniony. Wojsko Polskie (Grupa Operacyjna płk. S. Rybaka) opuściło go z chwilą ogólnego odwrotu armii polskiej cofającej się przed przeważającymi silami bolszewickimi, które rozpoczęły ofensywę na zachód 26 maja 1920 roku. Tekst uzupełnia 17 zdjęć oraz 8 map i szkiców.