Śladem UPA

Pierwsze pełne, krytyczne wydanie kroniki oddziału "Wowky", działającego jako sotnia i kureń od wiosny 1944 po rok 1947 na Chełmszczyźnie i Podlasiu Południowym, w tłumaczeniu i redakcji naukowej dla Mariusza Sawy.

Zawsze byłem (i jestem) zwolennikiem poglądu, iż badaniu przeszłości towarzyszyć musi gruntowna znajomość źródeł epoki, którą próbujemy opisać. Powyższa uwaga dotyczy także konfliktu polsko-ukraińskiego z okresu wojny i pierwszych lat powojennych. Bez dobrej znajomości archiwaliów podziemia polskiego i ukraińskiego (a także dokumentacji niemieckiej czy sowieckiej), każda próba przedstawienia ówczesnych realiów - i tak przecież z zasady ułomna - będzie tę niedoskonałość pogłębiała. Krytyczne wydanie kroniki sotni "Wilki" w języku polskim pozwoli sięgnąć do niej osobom, które z różnych względów nie zdołały skorzystać z oryginału. Być może edycja ta umożliwi tez skonfrontowanie ich własnych wyobrażeń ze spojrzeniem z drugiej strony.
Prof. dr hab. Igor Hałagida

Kronika sotni UPA "Wilki", opublikowana w czasach PRL w okrojonej i zafałszowanej wersji, przez długie lata kształtowała wyobraźnię społeczną, podtrzymując stereotyp "Ukraińca-rezuna". Choćby z tego powodu warto sięgnąć po pierwsze zgodne z oryginałem, polskie wydanie. Lektura kroniki pozwala lepiej zrozumieć polsko-ukraińskie relacje w czasie wojny i towarzyszące im brutalności i okrucieństwo. Dzięki rzetelnej pracy redaktora naukowego, skrupulatnie wykazującego PRL-owskie przeinaczenia, możemy też poznać mechanizmy manipulacji informacją, co w czasach istnego zalewu fałszywych doniesień może się okazać przydatna lekcją.
Prof. dr hab. Grzegorz Motyka

Odkrywanie przeszłości wymaga minimum empatii wobec opisywanych ludzi i wspólnot. Empatia pozwala nam na zrozumienie emocji, sposobu myślenia i przesłanek jakimi kierowali się uczestnicy minionych wydarzeń. Empatia nie oznacza utożsamienia, nie może też być uzasadnieniem łatwych rozgrzeszeń lub oskarżeń. Tak rozumianej empatii wymaga lektura publikowanej kroniki sotni UPA "Wowky" ("Wilki").
Prof. dr hab. Rafał Wnuk