Czas wojny i emigracji

Jan Kazimierz Pirożyński urodził się 12 kwietnia 1903 we Lwowie. Ukończył studia na Wydziałe Rolniczo-Leśnym Akademii Rolniczej w Dublanach k/Lwowa, z tytułem inżyniera agronoma (rolnika). Będąc uczniem gimnazjum, w 1919 brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej. W 1920 uczestniczył w wojnie polskobolszewickiej w szeregach 2 kompanii karabinów maszynowych 240 pułku piechoty Armii Ochotniczej. W okopach zaraził się polio, co spowodowało kalectwo na całe życie. Przed 1939 pracował w Okręgowym Urzędzie Ziemskim we Lwowie, w okręgowym Towarzystwie Rolniczym w Przemyślu, później jako inżynier rolnictwa w wydziałach powiatowych w Rawie Ruskiej oraz w Żydaczowie, gdzie do 1939 był agronomem powiatowym. Po wybuchu II wojny światowej, w grudniu 1939, został aresztowany przez sowietów. Był więziony w Żydaczowie i Stryju, następnie przetransportowany w głąb ZSRR i skazany na karę 8 lat pracy przymusowej. Został osadzony w więzieniu w Starobielsku, po czym wywieziony do łagrów w lasach archangielskich. Po podpisaniu paktu Sikorski-Majski, w wyniku amnestii odzyskał wolność w 1941. Następnie jako delegat ambasady RP na uchodźstwie został przydzielony do Aktubińska i działał w zakresie opieki. Później został ponownie aresztowany, po czym karnie wydalony z ZSRR w listopadzie 1942 r. Następnie wstąpił do Armii Polskiej na Wschodzie, w styczniu 1943 w Teheranie, z którą przeszedł Bliski Wschód, po czym wstąpił do lotnictwa i 23 czerwca 1944 trafił do Wielkiej Brytanii. Do końca wojny służył w Polskich Siłach Powietrznych.

Pod koniec roku 1945 przydzielony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Crieff. Został wykładowcą w szkole rolniczej w Auchterarder, gdzie wydał trzy skrypty: Zasady hodowli zwierząt, Zasady żywienia zwierząt domowych, Chów bydła). Potem wykładał na kursach dla żołnierzy, będąc kierownikiem w Findo Gask i Foxley. W styczniu roku 1949 przystąpił do Polskiej Spółki Ogrodniczej „Agricraft” Trading Society Ltd. w Kent, pełniąc funkcje sekretarza oraz kierownika farmy. W 1950 został wykładowcą w Polskiej Szkole Rolniczej w Glasgow, której był dyrektorem do jej rozwiązania w 1952. Wymienione funkcje nie wyczerpywały społeczno-zawodowej aktywności Jana K. Pirożyńskiego. Pracował do emerytury w laboratorium na Wydziale Chemii w Borough Polytechnic. Współpracował też z „Zeszytami Lwowskimi”, w których (nr 5/1974) ogłosił pracę Akademia Rolnicza w Dublanach, publikował artykuły w „Biuletynie Lwowskim.” Był żonaty z Wandą, z którą miał córkę Teresę i syna Krzysztofa (doktor paleomikologii). Inż. Jan Kazimierz Pirożyński zmarł w Londynie, w dniu 5 października 1978 roku.