Chrześcijański ezoteryk Jakob Böhme Droga życiowa i duchowa wizja

Chrześcijański ezoteryk Jakob Böhme
Droga życiowa i duchowa wizja
 
Jakob Böhme  (1575-1624), znany mistyk i ezoteryk, będący z zawodu szewcem, a potem zajmujący się handlem nićmi, wyrobami pasmanteryjnymi,  napisał w swoim krótkim stosunkowo życiu wiele dzieł, które od dawna są przedmiotem dociekań naukowych prowadzonych nie tylko z perspektywy filozoficznej, mistycznej, teologicznej, religioznawczej, psychologicznej, historycznej, czy też z punktu widzenia badań nad alchemią i kabalistyką, astrologią, gnozą, ale także innych płaszczyzn, łączących te i inne jeszcze elementy. Źródłem swych pism uczynił on nie natchnienie twórcze, filozoficzną, intelektualną refleksję, ale własne wizje, które towarzyszyły mu od wczesnej młodości.
W niniejszej książce autor analizuje życie i dzieło oraz kierunki poszukiwań duchowych Böhmego i drogę do oświecenia (Rozdział I), jego teozofię i jej strukturę, w tym zewnętrzne źródła inspiracji, rolę imaginacyjnej wiedzy i transmutacji alchemicznej, a także podstawowe założenia i specyfikę tej teozofii (Rozdział II), następnie zaś poddaje analizie fundamentalną dla wizji zgorzeleckiego teozofa  problematykę Ungrund i wolności oraz woli, Boskiego procesu stwórczego, odpowiedzi na nurtujące wszystkich pytanie „skąd zło” (unde malum), na zagadkę człowieka, jego upadku i procesu regeneracji, wreszcie zaś zalecaną przez niego drogę wyjścia z materii, poprzez „alchemię serca” (Rozdział III). Całość kończą uogólniające wnioski, wraz z próbą ustalenia miejsca Jakoba Böhmego w zachodnim ezoteryzmie.
Autor dowodzi, że twórczość Böhmego dotyka najważniejszych z możliwych płaszczyzn naszej refleksji dotyczącej zagadki bytu. W swoich dziełach, pisanych zawsze z wewnętrznego przeżycia, nawiązuje on, poza obserwacją natury, do dotychczasowej duchowości i ezoteryki, starając się znaleźć w nich odpowiednie środki wyrazu dla poruszającej go duchowej wizji. Jako wizjoner żyjący w świecie duchowym postrzega on w nim to, co nie może zostać w pełni przełożone na język świata zobiektywizowanego. W jego duchowej wizji konsekwentnie powraca temat transmutacji świadomości, co sugeruje przebudzenie ukrytych, głębokich powiązań między ludzkością, naturą i boskością oraz przywrócenie rajskiej jedności między nimi.